Blij met een operatie

De datum is bekend: op 28 juni wordt Quin eindelijk geopereerd. Wat hebben we daar naar uitgekeken zeg en lang op gewacht ook. Geen verkoudheden meer waarbij hij zo moet hoesten dat hij blijft overgeven. Niet alleen als hij wakker is, maar ook als hij slaapt. Waarbij ik mij van alles in mijn hoofd haal. Geen extra dagen meer vrij hoeven houden als we een dagje bij familie zijn geweest, of gewoon een dagje lekker weg. Omdat hij niet meer de dag erna met koorts op bed ligt.  Geen zorgen meer hoeven te maken dat hij zijn stem weer kwijtraakt, omdat hij te weinig slaapt krijgt. Kinderziektes, heeft hij allemaal volgens mij inmiddels al gehad, maar als ze er weer zijn dan gaan ze straks hopelijk aan hem voorbij.

KNO-arts Twee weken na de antibioticakuur te hebben gehad, hadden we weer een afspraak met de Kno-arts. Het gaat nog steeds niet goed met Quin en er is niets veranderd. In de tussentijd is hij zelfs zijn stem kwijt geraakt, omdat hij te weinig rust nam. Ook koorts en een flinke verkoudheid waren niet te vermijden. Bij de arts in zijn kamer mochten we in de grote stoel gaan zitten met alle apparatuur eromheen. Voorheen ging Quin dan heel hard huilen en raakte hij in paniek. Nu wist hij wat er ging komen en nam lief plaats op mijn schoot. De arts vroeg of hij in zijn mond mocht kijken. Ik zei dat het goed was en dat hij mocht laten zien waar hij auw had. Gelijk ging het mondje open en zei hij met een vinger al wijzend in zijn mond "daar is auw". De arts keek er net een paar tellen naar en zei al gelijk dat hij genoeg had gezien. Dit kon nog maar verholpen worden door 1 ding. Dit wordt weer een operatie.

Operatie Hij vertelde dat dit heftiger gaat worden dan de eerste keer bij zijn neusamandel. Nu gaan ze zijn keelamandelen eruit halen. Ik heb toen andere kinderen gezien die geholpen waren en hoopte nog zo dat dit niet bij Quin hoefde te gebeuren. Maar nu ben ik blij met de beslissing. Misschien opgelucht ook wel een beetje. Het is raar om te zeggen dat je hoopte dat je kindje geopereerd zou gaan worden. In eerste instantie wil je dat niet. Maar ik hoop dat hij dan echt opknapt en zichzelf weer kan zijn.

Zijn er ook andere moeders waarvan het kindje is geopereerd, en hoe heb je hem of haar daarop voorbereid?