Beugelbekkie in aantocht!

Onze grote kerel heeft een overbeetje. Erfelijk bepaald, van mams meegekregen. Het is best een flinke overbeet, wat ook veel kleine ongemakken met zich meebrengt. Zoals uitgedroogde lippen, droge tanden waar alles op blijft plakken, en uiteraard trauma gevoelig. Dat wil zeggen, één keer op zijn mond vallen en weg zijn zijn voortanden. Dat er ook af en toe wat geplaagd wordt, is ook niet héél leuk voor hem. Dus na overleg met de mondhygiëniste, en een goede tip voor een top orthodontist, ben ik van de week met hem heen gegaan.

Om te introductie wat te veraangenamen, besloten we om een grapje uit te halen. Dus deed hij een zombie gebit in en had de lachers op zijn hand. Een betere manier om het ijs te breken was er niet. De orthodontist riep wanhopig uit dat hij hier niets mee kon beginnen en boef lag in een scheur. Erg in zijn nopjes met zijn geslaagde grap ging hij ontspannen liggen en aanhoren wat de diagnose was.

En die was héél positief! Mannetje is al zo ontzettend ver met wisselen, dat we gelijk kunnen beginnen! En de verwachting (en angst) dat hij met zo'n groot blok, een activator zou moeten lopen was volledig ongegrond. Hij krijgt gelijk een vaste beugel. Dat is erg vervelend qua pijn, want die kan hij er ook niet uithalen als het even teveel wordt. Wat tegelijkertijd ook weer gunstiger is, want zo kan hij ook niet smokkelen. En het staat ook nog beter dan dat blok. Die krijgt hij over twee jaar alsnog maar deze volgorde kan ik mij wel beter in vinden.

De beste man was dolenthousiast, had er zin aan. Over drie jaar loopt hij hier weg met een heel ander smoeltje, en dat is geweldig om te zien, aldus ortho.

Woensdag fotootjes maken en zodra fiat van verzekering binnen is, wordt de beugel geplaatst. Spannend weer, en ook wel weer zielig voor onze kleine vent. Hopelijk gaat het hem meevallen, we gaan het weer avonturen.