Snap
  • Kind
  • post

Afscheid nemen en opnieuw starten

Het einde van een schooljaar: heerlijk, want de vakantie kan beginnen! Maar ook verdrietig, omdat je afscheid moet nemen.

Hoi lieve jongen, er is alweer een jaar voorbij. Een jaar van rekenen, lezen, aardrijkskunde, geschiedenis, godsdienst, beeldend (knutselen), spreekbeurten, spettergroep en nog veel meer. En wat heb je er een plezier van gehad!

Natuurlijk, je vond het lastig om je aandacht overal bij te houden en ja, soms speelde je alleen, omdat bijna iedereen voetbalt en jij niet, maar toch heb je een lekker jaar achter de rug. Je hebt verkering, je hebt een paar goede vrienden, je hebt lieve juffen, je kan goed leren, je doet aan een leuke sport (judo) en meestal geniet je gewoonweg van het leven.

En nu moet je afscheid nemen, afscheid van meester Koen, die jou al bijna een jaar judoles gaf, maar nu voor een half jaar naar Afrika gaat, om daar andere kinderen les te geven. Afscheid van 2 kinderen uit jouw klas, die nog niet alles af hebben gekregen van groep 4 en het daarom nog een keer mogen doen. Afscheid van juf José, die je 2 jaar achter elkaar hebt gehad. Wat een geluk dat ze volgend jaar nog wel de spettergroep doet, dan zie je haar tenminste nog wel 1 keer in de week een poosje. En als laatste, maar misschien is mama wel degene die daar het meest moeite mee heeft, afscheid van de onderbouw. Je bent straks echt geen kleine jongen meer, je gaat naar groep 5! Je gaat straks alleen naar school lopen en alleen naar binnen toe. Gelukkig wordt ik overblijfmoeder, zodat ik je tussen de middag nog wel even zie en gelukkig schaam jij je er nog niet voor om je moeder een dikke knuffel en kus te geven, maar mijn kleine jongen zul je niet meer zijn.

Afscheid nemen vind jij moeilijk, je kunt er niet zo goed tegen en dat geeft niks, ik vind het ook nog wel eens moeilijk, dat maakt ons menselijk, denk ik. En over een week of 7 starten we gewoon weer een nieuw jaar, met nieuwe uitdagingen en nieuwe mensen om ons aan te hechten. Het komt goed!

 

Hoi lieve jongen, er is alweer een jaar voorbij. Een jaar van spelen, werkjes maken, buiten ravotten, sociale interactie leren en nog veel meer. En wat heb je er een plezier van gehad, maar wat heb je het ook moeilijk gehad!

Jouw schooljaar bestond veel uit leren aanpassen, leren “binnen de lijntjes te kleuren”. Sociale interactie leren en dat vond je heel moeilijk, maar toch heb je ook een leuk schooljaar gehad. Je hebt een paar vriendjes weten te maken, je hebt heel veel geleerd van jouw juffen. Je kreeg iedere dag hulp van juf Jeanette en dat vond je supergezellig. Je hebt uitdagend werk kunnen doen en dat heb jij zo nodig, die extra uitdaging. Je hebt een tijdje aan judo gedaan en dat vond je heerlijk. Je hebt geleerd jezelf beter uit te drukken, waardoor anderen je beter begrijpen, dat scheelde heel veel frustratie. Al met al was het, ondanks alles, een heel goed jaar.

En nu moet je afscheid nemen, je had al afscheid genomen van meester Koen van de judo, omdat je binnenkort naar zwemles mag en dan is er weinig tijd meer voor judo. Afscheid van jouw klasgenoten, omdat jij volgend jaar naar een andere school mag. Afscheid van jouw juffen en afscheid van deze school. Straks ga je naar een andere school, niet meer bij je grote broer, maar naar het speciale onderwijs. Niet meer op de fiets naar school, maar met de auto of met het busje.

Afscheid nemen vind je moeilijk, vooral omdat je je vriendjes niet meer zult zien en dat geeft niks, ik vind het ook nog wel eens moeilijk, dat maakt ons menselijk, denk ik. En over een week of 7 starten we gewoon weer een nieuw jaar, met nieuwe uitdagingen en nieuwe mensen om ons aan te hechten. Het komt goed!

10 jaar geleden

:)

10 jaar geleden

tja klein zijn valt niet altijd mee

11 jaar geleden

Erg herkenbaar. De oudste gaat na ruim 2,5 jaar kleuteren naar groep 3. Ze heeft tot nu toe altijd dezelfde juffen en hetzelfde lokaal gehad, dus dat zal best wel even wennen zijn. Gelukkig kregen al kindjes van de juffen een zakdoek met daarop iets liefs geschreven. Altijd handig op een verdrietig momentje!

11 jaar geleden

mooi geschreven