Adem in en adem uit

Adem in, adem uit. Iets wat ik eigenlijk elke dag wel een paar keer denk/moet doen. 

Noah is vorige maand 6 jaar geworden, zit in groep 3, traint bij de korfbal en gaat naar zwemles. Best veel vind ik zelf, maar dit is blijkbaar best ‘normaal’. 

Toen Noah net begon in groep 3 vond hij het vreselijk. Hij is een vroege leerling en ze hebben bij de kleuters 2 jaar lang gekeken hoe hij mee kwam en of hij het zou redden in groep 3. Ze wisten zeker dat dit goed zou komen. De enige reden waarom hij bij de kleuters zou blijven, is omdat hij heel speels is. Dat zie ik ook bij korfbal en zwemles.

Dat speelse zit denk ik gewoon in zijn aard. Bij de korfbal op het veld zit hij tussendoor aan het zand te pulken van het kunstgras en in de zaal schuift hij heen en weer door de zaal op z’n knieën. Oftewel, Pietertje 2.0. 

Maar goed, de reden van mijn ‘adem in, adem uit’ (ik kan het inmiddels wel ademhalingsproblemen noemen…) 

Noah luistert de laatste tijd slecht. Lees: luistert niet. Als ik zeg dat hij zijn jas aan moet trekken, moet ik dat nog 5 keer vragen voordat hij het doet. Dan moet ik hem ook nog wijzen op het aantrekken van zijn schoenen, het pakken van zijn tas en het tanden poetsen. Je begrijpt dat ik hier al ruim van te voren naar vraag ‘s ochtends zodat ik op tijd op school aankom.

Naast het slechte luisteren is hij ook gewoon heel dwars. Hij heeft soms een hele grote mond en kan heel dramatisch gaan huilen/gillen.

Al een aantal weken zwemt Noah met kleding aan. De juf heeft al 2 keer gezegd dat als hij een les goed zwemt zonder te huilen (hij gilt dus soms de boel bij elkaar, net als gisteren…) dat hij mag afzwemmen. Dat boeit hem dus geen bal. ‘Ik haat zwemles, zwemles is stom!’ Nog even volhouden jongen, als je gewoon niet huilt, heb je al een diploma. Dat is de enige reden… Hij stopt steeds met zwemmen met een smoesje. Gek word ik ervan. Hij heeft ook al de hele zomer een ‘zomerstop’ gehad van 7 weken, omdat de zwemleraar dacht dat dit beter was voor hem. Daarna ging het ook beter want hij mocht gelijk met kleren aan zwemmen, maar nu dit weer. 

Je snapt dat hij soms het bloed onder m’n nagels vandaan haalt. Ik kan me soms echt heel rustig houden, maar af en toe barst ook bij mij de bom. #HETISEENFASE

En daarna een goed gesprek. Want ik ben dan wel de stomste mama van de wereld, maar ik ben ook de liefste mama van de wereld! (En hij is stiekem ook wel heel erg lief.)

Liefs, Laura