Zwanger zijn met een peuter in huis

Mijn lieve peuter Milou heeft het de laatste tijd moeilijk met mijn zwangerschap. Ik merk dat de veranderingen haar meer raken dan ik had verwacht. Ze gedraagt zich weer als een kleiner kindje: ze wil constant gedragen worden, vraagt onafgebroken om aandacht, en ze heeft vaker driftbuien. Het lijkt alsof ze weer helemaal afhankelijk van mij wil zijn.

Ik begrijp dat dit een moeilijke periode voor haar is. Een nieuw broertje of zusje betekent een grote verandering in haar leven, en het is logisch dat dit haar onzeker maakt. Haar gedrag, hoe uitdagend ook, is haar manier om te laten zien dat ze mijn aandacht en nabijheid nodig heeft om zich veilig te voelen. Ze probeert grip te krijgen op de veranderingen om haar heen en zoekt troost bij de persoon die haar altijd veiligheid en liefde heeft geboden.

In deze uitdagende momenten, herinner ik mezelf eraan dat haar emoties er mogen zijn. Ze ervaart een mix van gevoelens: jaloezie, onzekerheid, angst, maar ook nieuwsgierigheid en opwinding over het nieuwe broertje of zusje dat komt. Het is belangrijk voor haar om te weten dat het oké is om deze gevoelens te hebben en dat ik haar begrijp. Ze moet weten dat haar plek in mijn hart niet wordt ingenomen door de nieuwe baby.

Het ouderschap leert me elke dag weer over geduld en onvoorwaardelijke liefde. Milou heeft me nodig, misschien nu wel meer dan ooit, en ik ben vastbesloten om er voor haar te zijn. Ik wil haar laten zien dat haar gevoelens erkend en gerespecteerd worden. Dit betekent dat ik haar ruimte geef om boos te zijn, te huilen, en soms gewoon dicht bij mij te willen zijn zonder dat ze zich daarvoor hoeft te schamen.

In de praktijk betekent dit veel knuffels, troostende woorden, en gezamenlijke momenten waarin ze zich speciaal voelt. Ik probeer elke dag tijd te maken waarin we samen iets leuks doen, alleen wij tweeën. Of het nu gaat om een wandeling, samen een boekje lezen of gewoon spelen in de tuin, deze momenten zijn waardevol voor ons allebei.

Daarnaast werk ik eraan om haar te betrekken bij de zwangerschap. Ik vertel haar over de baby, laat haar helpen met de voorbereidingen, en maak haar deelgenoot van deze bijzondere tijd. Dit helpt haar om zich minder buitengesloten te voelen en meer betrokken bij wat komen gaat.

Ondanks de vermoeidheid en de uitdagingen die dit met zich meebrengt, probeer ik bewust te genieten van deze tijd. Het is een fase, een periode van groei voor ons beiden. Samen zullen we hier doorheen komen, sterker en dichter bij elkaar. Milou moet weten dat mijn liefde voor haar niet verandert, ongeacht wat er gebeurt. We zullen samen onze weg vinden in deze nieuwe situatie, en ik ben ervan overtuigd dat we hier sterker uitkomen.

Het ouderschap is een reis vol emoties, zowel voor mij als voor Milou. Maar het is een reis die ik met liefde en toewijding bewandel, wetende dat elke stap, hoe moeilijk ook, ons dichter bij elkaar brengt.