Snap
  • amerika
  • verhuizen
  • emigreren
  • In de schijnwerpers

Wennen aan een nieuw ritme

1 week in USA

De eerste week is voorbij gevlogen! We hebben van alles gedaan en tegelijk hebben we soms het idee dat we geen steek verder zijn. Zoveel indrukken, nog zoveel te ontdekken en het to do lijstje wordt nog niet echt korter 🙈

Onze spullen zijn er nog niet, gelukkig hadden we bedden en barkrukken overgenomen van de vorige bewoner en we gebruiken de buggy's maar als kinderstoelen. Voor de baby mochten we een campingbed van collega's lenen en van een andere collega wat spullen om te koken. Van 1 matras en kleedje heb ik een bank op de grond gemaakt en we hebben toch maar een rondje Ikea gedaan voor wat basis spullen. Internet was gelukkig snel geregeld en elektriciteit stond nog even op de naam van verhuurder, maar konden we ook snel zelf regelen.

De jongens moesten echt wennen aan het nieuwe ritme, maar uiteindelijk ging het best snel. De eerste nacht rond 02.00u wakker en niet meer willen slapen, de dag daarna rond 4u en toen half 6 en vervolgens 7u. Mijn man en ik gaan er om beurten vroeg uit met de jongens en wisselen na een paar uurtjes dan even af, zodat de ander bij kan slapen. Ze zijn nu beide een beetje verkouden (buiten warm en binnen overal airco is ook wennen) en nog steeds heel moe, dus we doen echt rustig aan.

Overdag proberen we de middagdutjes wel thuis te doen en tussendoor hebben we allerlei winkels en supermarkten bezocht om te kijken waar we wat kunnen halen tegen welke prijs. Sommige producten zijn echt bizar duur en voor lekker brood moeten we echt goed zoeken. Verder is Amazon onze nieuwe bol.com, de pakketjes worden gewoon op de stoep bij de voordeur gezet zonder aan te bellen. Krijg je dus opeens een mailtje met foto dat de spullen op de stoep staan, terwijl je gewoon thuis was 🙈

We hebben nu nog een huurauto (even wennen hoor zo'n dikke wagen😅) en ook besloten dat we hier een tweede auto gaan kopen, want het verkeer is niet ingericht op fietsen en wandelen. Er is wel een leuk speeltuintje op loopafstand en er zijn heel veel parken dichtbij, het is hier echt heel groen en de wijken zijn ruim opgezet.

Het valt ons op hoe open en behulpzaam iedereen hier is. Buren maken een praatje en nodigen je thuis uit, we worden bij collega's uitgenodigd om te komen eten en zijn afgelopen weekend met collega's en kindjes naar een indoor speeltuintje geweest. Meteen wat leuke contacten dus!

Het viel een beetje tegen met de school voor Jason. Ze gaan hier vanaf 3 jaar naar pre-school (soort kleuterschool) maar de school waar we al 2 maanden op de wachtlijst staan, vertelde dat we pas in juni 2023 aan de beurt zijn. We zoeken dus nog even verder. Voor David houden we nog een plekje op de wachtlijst waar hij met 1.5 jaar terecht kan, dus ergens volgend voorjaar.

Kortom: heel veel indrukken, nog veel onzeker, maar ook al veel van de omgeving ontdekt en het gevoel dat we in een warme gastvrije omgeving zijn.

Snap