Wanneer is goed eigenlijk goed genoeg?

We staan aan de start van de meivakantie; veertien dagen vol kindervertier. Een soort warming up voor de zomervakantie. Voor onze regio begon de vakantie op Koningsdag. Onze oudste twee hadden de programmafolder van de gemeente gespot en nu ze allebei heel goed plaatjes kunnen kijken en er één kan lezen, wisten ze precies wat ze allemaal niet wilden missen. Van Koningsloop tot kleedjesmarkt en van springkussen tot workshop judo; ze moesten en zouden erbij zijn. Dat de jongste nog even bij de oudste moest checken wat ‘joedoo’ ook al weer is en het antwoord ‘oh, dan mag je elkaar slaan’ was, deed daar niet aan af. Ook ‘ Joedoo’ was absoluut een must. En ik, als brave millenial moeder die haar kinderen alles gunt en nog steeds niet geleerd heeft maar twee handen en een beperkte energievoorraad te hebben, reageerde natuurlijk super enthousiast: “Natuurlijk gaan we dat allemaal doen!”. Maar…wie deed wie nu eigenlijk een plezier?

Uiteindelijk hebben we bijna alles kunnen afvinken van het koninklijke to-do lijstje van de kinderen. Maar toen we de dag afsloten bij een overvol springkussen (wat meer weg had van een kooigevecht) en we de laatste twee vrije stoeltjes op het terras wisten te bemachtigen, vroeg ik mij toch stilletjes af of wij hier nu voor kinderen zaten, of dat zij hun levens voor ons trotseerden in het spingkasteel.

Als moeder heb ik ontzettend de neiging om álles eruit te moeten halen, want van elke dag is er maar één en die kleintjes worden zo ontzettend snel groot. Mocht ik dat een keer vergeten, is er altijd social media binnen handbereik om mij daaraan te herinneren. En ik zeg nu wel ‘als moeder’, maar het is als een soort bacteriële infectie; die neiging breidt zich steeds verder uit en raakt mij niet alleen als moeder, maar ook als partner, werknemer, huisvrouw en uiteindelijk als persoon. Ik leefde altijd met de motto’s ‘pluk de dag’ en ‘alles komt goed’. Inmiddels weet ik dat je niet meer plukken dan dat je kan dragen en dat anders alles ook inderdaad wel goed komt, maar wel na een hoop frustratie.

Een dag met wat minder activiteiten vinden de kinderen waarschijnlijk net zo (als niet nog meer) fantastisch. Dat is dan weer een les voor volgend jaar. De komende meivakantiedagen hoeven we niet de meest grote uitjes te plannen; een middag naar de speeltuin of een hele dag buitenspelen levert vaak minder ergernissen en minstens net zoveel plezier op. Goed is écht goed genoeg.