Voor het eerst op vakantie zonder mijn dochter

In de zomer van 2023 was ik vastberaden; ik zou in het najaar een paar dagen richting de zon gaan om even te bij te komen. Een korte vakantie zonder mijn dochter. Ik had het nodig om eens een aantal goede nachten te maken, op een strandbedje te kunnen liggen zonder zorgen en misschien zelfs een boek te lezen. Het kwam er echter nooit van want ik kon het niet.. Mijn hoofd vertelde me dat ik bij mijn dochter moest blijven en ik kon me niet inbeelden dat ik haar voor langer dan één nacht bij opa en oma zou laten. 

Inmiddels is Zinzi drie geworden en sta ik dus al ruim drie jaar fulltime aan. ’s Nachts word ik wakker in de waan dat ik Zinzi hoor, zelfs wanneer ze wel een nachtje uit logeren is. Ik kan mezelf niet meer uitzetten van die continue alertheid waarbij ik als een moederleeuw waak over mijn kroost. Die alertheid is denk ik alleen maar sterker geworden omdat ik er al heel snel alleen voor kwam te staan. Zelfs in een restaurant of winkel word ik getriggerd wanneer er een kindje begint te huilen. De 24 uur wanneer Zinzi bij opa en oma is, is heel fijn maar simpelweg niet genoeg om die reset knop in te kunnen drukken. 

Het bizarre was dat ik andere moeders die een keuze als dit voor zichzelf maken, enorm badass vind. Ik ben ervan overtuigd dat een happy mum een happy kid betekent, maar dit ging niet op voor mezelf. Ik veroordeelde mezelf om het feit dat ik die pauze nodig had

Ik bleef echter rondkijken en het bleef kriebelen. Heel even ertussenuit met mijn vriend, heel even weer Daisy zijn in plaats van mama, dit alles klonk toch wel erg fijn. De zon lonkte me en de rust nog veel meer. Zou ik het dan toch doen? 

Ik deed oneindig veel research waarbij ik bedacht hoe ik het meeste uit weinig tijd kon halen. Maart was de beste periode om te vertrekken in verband met ons werk en dus was het lastig om een bestemming te vinden waar we zongarantie zouden hebben. Een week weg kon mijn hoofd nog niet aan, het moest korter zijn dan dat. De vliegtijden naar verschillende bestemmingen werkten niet mee, de transfertijd was me te lang, de kosten te hoog, ik was niet de makkelijkste klant. Ik gaf echter niet zomaar op want met een HBO studie toerisme op zak moest ik de juiste reis toch kunnen vinden. 

Uiteindelijk stond de ideale reis op mijn scherm: Dubai.

Zonzeker, check. Ontspanning, check. Reistijden, check. De reis vertrok met een nachtvlucht naar Dubai waarbij ik dus weinig tijd zou moeten inleveren. Na drie volle dagen in Dubai vloog je weer terug met een vroege ochtendvlucht die me tijdig terug in Nederland zou brengen om Zinzi die dag zelf weer op te halen bij de opvang. 

De ideale reis stond letterlijk op m’n scherm. Ik belde met mijn ouders waarbij mijn moeder vroeg wat de reden was dat ik niet zou boeken. Mijn vriend was inmiddels euforisch bij het idee dat we naar Dubai zouden vertrekken. Ik kon geen smoesjes meer bedenken, dit moest het worden. Ging ik dan echt mijn dochter 4 nachten niet in bed stoppen, geen verhaaltjes voorlezen en niet knuffelen? Met mijn ogen dicht drukte ik op de knop en was er no way back. 

Over twee weken vertel ik jullie hoe moeilijk ik het had in de aanloop naar onze reis toe en hoe het was om voor het eerst op vakantie te gaan zonder Zinzi

In de tussentijd kun je me volgen op Instagram (@diyaata), ik zie je daar graag!