Van super georganiseerd

3,5 dag werken, zwemles, kinderfeestjes, dansles van Juul, Scouting van Mees,
de ouderraad op de school van Mees en Juul, een opleiding naast m’n werk,
familie, koffie met vriendinnen, helpen op school en klassenmoeder bij Juul in de klas, verjaardagen,
het huishouden en de was niet te vergeten…Ik draaide m’n hand er niet voor om.

Met wat organisatie skills, het fijn vinden om zaken vooraf in te plannen, een papieren én digitale agenda liep hier eigenlijk alles op rolletjes.

Soms dacht ik wel eens, misschien wordt het nu wat te druk, maar dingen uit de agenda schrappen deed ik zelden, het lukte allemaal, een goeie planning afgestemd op het werk van m’n man en mijzelf, VSO en BSO voor Mees en Juul. Soms lag ik er op zondag dan helemaal vanaf, achteraf gezien niet leuk, voor niemand maar we gingen toch zo door. Iedereen heeft het toch altijd maar “druk”.

Eind 2023 wijzigde ik als eerste stap naar iets meer balans mijn werkdagen, niet wetende dat er vlak daarna aan de noodrem getrokken zou worden.

Mijn leidinggevende van dat moment ging akkoord met de werkdagen switch en ik kon bij de BSO alles in gang zetten om de opvang voor Mees en Juul te wijzigen van de vrijdag naar de donderdag.

Zo begon mijn weekend al op vrijdagmiddag na school samen met Mees en Juul, dat was heel fijn.
Het zorgde voor wat meer balans en rust.

Wat het wijzigen van je werkdagen al kan doen, ik had dat van tevoren nooit verwacht.
Maar een goede balans tussen privé en werk is echt van groot belang om je werk goed kunnen doen en ook nog een leuke moeder en partner zijn.

De volgende stappen naar meer balans zouden zijn, mijn opleiding afronden (planning april 2024) en vaker bewust een leeg weekend, wat zou betekenen dat we ook wel eens “nee” moesten zeggen.

Helaas liep dit helemaal anders toen Mees op 7 december 2023 in het ziekenhuis belandde. Wij hebben letterlijk alles uit ons handen laten vallen om er voor Mees te kunnen zijn. Juul werd opgevangen door Opa en Oma. En van onze werkgevers kregen we de tijd en ruimte om bij Mees te zijn.

Onze wereld stond volledig op z’n kop, en nu 26 januari 2025, nog steeds.
Als je mijn blogs hebt gelezen weet je dat Mees, heel verdrietig, op 11 januari 2024 is overleden.

Ons leven stond stil en tegelijkertijd moest er enorm veel geregeld worden, gelukkig met de hulp van onze familie. De weken na Mees’ afscheid kwam er maar weinig uit mijn handen.
Wij waren beide thuis, niet in staat om te werken.

Sindsdien heb ik het plannen onbewust losgelaten en zijn we meer in het moment gaan leven.
Tuurlijk zijn en blijven er altijd dingen die geregeld moeten worden, maar van sommige dingen zie ik ook echt minder de noodzaak.

We zijn nu een jaar verder, ik ben nog niet volledig terug aan het werk en mijn opleiding heeft een jaar op pauze gestaan. Stapje voor stapje ondernemen we weer dingen, maar het is vooral met z’n 3e met Mees in ons hart en dat is heel bewust “Go with the flow!”