Trouwambtenaar: ik kan een boek erover schrijven

Lekker bezig meid.. krijg je de kans om spotlight blogger te zijn bij mamaplaats maak je er amper gebruik van. Ja eens. Maar de tijd schiet voorbij, 180 km/u minimaal, misschien wel zo snel als een straaljager - hoe snel gaat een straaljager eigenlijk?. Oke even die pauze knop indrukken. Hier ben ik weer lieve lezer. 

Zoals ik eerder geschreven heb ben ik trouwambtenaar van beroep en jullie raden het al - HOOGSEIZOEN. Er wordt vol op getrouwd. Dagelijks duik ik in de verhalen van al die verliefde stellen om mij heen, heerlijk. Maar ondertussen probeer ik overdag ook nog een dreumes in leven te houden en een kleuter in het gareel. Die laatste zit trouwens in de 'poep' fase. Man, man, man. Mama jij hebt een poep broodje - hahahahah. Nee leuk Vince, heel grappig. Is pas de 1429e keer dat er iets met poep om mijn oren word geslingerd deze week en het is dinsdag ochtend 07.30 uur. Dat mijn man dit nog het meest grappig vind van allemaal, is misschien wel het meest zorgwekkend ook meteen, maar goed dat is voor een andere blog wellicht. 

Terug naar het trouwseizoen. Een druk seizoen voor de boeg, maar wat is het leuk om al die verschillende verhalen te horen en te mogen schrijven. Het loopt zo enorm uit een allemaal. Vorige week nog een stel getrouwd; haar gedachten toen ze hem voor het eerst zag wat 'wat is dat nou weer voor een idioot?!' Nou gelukkig is dat goed gekomen. Of een bruidegom die door zijn schoonvader voor 'strontbuffel' wordt uitgemaakt omdat hij, in de tijd dat ze nog thuis woonden, het riool wel aardig vaak vrij heftige belaste. 
Een stel trouwen in een stal gevuld met haar favoriete paarden. En terwijl 1 van die paarden aan mijn toga stond te lebberen, gaven haar baasjes elkaar een flinke zoen na het ja-woord. Een tamme eend als ringen meisje/jongen/eend. Of een oma die in een historische toren in Kampen moet klimmen omdat ze perse de ceremonie niet wilt missen. Met rollator. Zonder traplift. Drama. Maar oma is boven gekomen - en weer beneden. En zonder dat daar een AED aan te pas hoefde te komen. 

Ik kan eigenlijk wel een boek schrijven over alles wat ik mee maak. Alle verhalen. Alle mensen. Vaak heel leuk, liefdevol en herkenbaar maar soms ook wel wat triester. 
Ik vraag me nu dan ook gelijk hardop af of dat misschien leuk is.. zouden jullie het leuk vinden om geregeld een verhaal te lezen over het leven van een trouwambtenaar en alles wat erbij komt? Ongefilterd. 
Of zeg je 'blijf lekker bij je kinderen mama, het heet niet voor niets mamaplaats' Ik ben erg benieuws naar jouw mening. Laat het me vooral weten