Kijk ik om me heen, sta ik midden in het leven.

Alowa, hier zijn we weer. Tsja de afgelopen 1,5 maand is alweer voorbij gevlogen. Weekendje met het gezin naar Terspegelt en vakantie naar Gardameer in Italië, weekendje weg met vrienden. Dat allemaal terwijl ik mentaal nog aan het opknappen ben. Me mentaal wel beter voel maar me nog niet helemaal mezelf voel, er zijn wel weer kleine stapjes vooruit gemaakt. Ik besef me heel goed dat ik echt in een negatieve spiraal zat en nu nog steeds soms zit en waar ik moeilijk uit kom. Ohhhw soms is gewoon niks goed, niks voelt goed en vertrouwt. Het doet veel met me en valt me behoorlijk zwaar, ik kan het dan ook niet plaatsen, mijn gevoel. Laten we even verder gaan waar we gebleven waren met de vorige blog;

Eind mei; ons weekendje Terspegelt met het gezin, ohh heerlijke generale repetitie was dat voor Italië. Echt een top camping, heerlijk weer en echt genoten van elkaar. Wat was dat genieten joh!! Alsof je leeft in je eigen droom, ik knapte mentaal en fysiek weer op, voelde me ineens weer een prinses die alles bezit en leeft in gezondheid, geluk en liefde! Daarna half juni met de auto naar Italië, wat ging dat goed met de kinderen! Ik voel me fijn, prettig, durf weer naar de toekomst en leuke dingen uit te kijken, geniet van de kleine dingen en van mijn gezin. Mijn hoofd was toe aan rust, aan zon, geen zorgen en even weg uit de dagelijkse dingen. Wakker worden in je eigen leven, hallo Kristy dit is wie je was/bent en zo moet je jezelf voelen. Wat heeft die vakantie ons gezin ook goed gedaan, genoten van elkaar! 

Dan kom je weer terug, uitpakken, weekend rustig aan doen en maandags weer terug aan het werk. Ook weer terug aan het werk. Het leven begint weer, ik ga weer zijn wie ik was, ik ga weer doen wat ik altijd deed. Tenminste.. dat dacht ik. Het lukt niet, help het lukt niet, het lukt me gewoon niet. Ik start weer rustig op, paar uurtjes per dag. Dat voelt goed, ik ben vrolijk, ik heb geen woede of angst gedachte/aanvallen. Ik kan alles goed relativeren, blijf rustig en ja gewoon z'n gangetje. 

Ondertussen is het vandaag alweer 24 juli en voel ik dat ik weer een kleine terugval heb gehad (afgelopen weekend) Heb dus blijkbaar ook veel zelfkennis op gedaan afgelopen jaren, best wel moeilijke heftige jaren zijn geweest. Ik werd moeder naast dat ik al een volwassen, werkende, vriendin van Frank ben. Inmiddels ruim 2,5 jaar geleden dat ik het kut nieuws kreeg, ik moest door, en ik moet door nog steeds. Maar ik moet wel eerlijk tegen mezelf/mijn omgeving zijn over hoe ik me voel, wat ik denk en wat ik voel omdat ik het anders niet trek. En dat is nu ook, een drukke week gehad met veel leuke dingen gedaan en weinig rust. Ik maak mezelf dan helemaal gek met negatieve gedachtes wat nergens op slaat! Ik ga dan ook terug denken aan het afgelopen jaar/ jaren. Het is alsof ik om me heen kijk, en dan zie dat ik midden in het leven sta terwijl ik denk dat ik moe ben maar waarvan, hoezo waardoor? Wat voor vriendin ben ik, en wat voor vriendin wil ik zijn richting mijn vriendinnen en Frank? Ben ik te druk met mezelf, waar gaat al mijn interesse naartoe? Is het jaloezie, dat het leven bij andere doorgaat, mij even stilstaat en ik me dan besef dat ik in oktober weer een controle heb? Jaloezie, onrust, angst, eenzaamheid ik zoek naar het juiste woord maar kan het niet vinden en mijn gevoel niet plaatsen. Dit is niet zoals ik me moet voelen maar blijkbaar hoort dit er wel bij. Verdriet, angst en boosheid mag er zijn, maar niet teveel en te lang blijven hangen ik moet daar mee omgaan. Het leven gaat gewoon door, en ik moet dat accepteren en hetgeen ik voel wel uiten en er mee dealen en ook doorgaan. 

Ik wil dat niet meer voelen, ik wil geen rare gedachtes meer hebben. En dat ging dus oprecht heel goed, zoals ik al zei voelde ik me lekker en weer positief. Dus wat gaan we doen, met een positieve blik dit achter me laten en door. En dat lukt me na dit weekend alweer beter, ik voel me ook weer en ga weer denken aan de mooie leuke dingen en niet terug blijven vallen/kijken naar wat er gebeurd is. 

Volgende week lekker een weekje vrij. In oktober moet ik dus weer terug naar het ziekenhuis om bloed te prikken, waarna ik een week later de uitslag krijg. Ik ben dus nog niet schoon, er zit nog een heel klein iets ergens in mijn lijf wat niet zichtbaar is op de scan maar wel in mijn bloed, daarom hebben we de laatste behandeling (jodium) nog een keer gedaan om de bloedwaarde naar 0 te krijgen. Wat moet ik dan verwachten in oktober, ja geen idee dus? Ik ga er maar blanco in, geen idee of ik nog een behandeling (jodium) zal moeten of hoe gaat de controle er dan uit zien? Gedachtes die ik nu probeer te laten rusten. Nou lieve mensen, lezers, tot de volgende blog!