Slapen zoals een baby, wie heeft dat bedacht?

Je kent het vast wel; dé standaard gesprekken van ouders wanneer hun kindjes met elkaar spelen in het openbaar: “Hey, hoe heet jouw kind? Mijn kindje heet Mia, en de jouwe? De mijne heet Valerio, enne, hoe oud is jouw kind? Mijn kind is 2, en de jouwe? Ja, Valerio is pas 13 maanden. Maar uhm, wanneer sliep jouw kindje door?”

Bij die vraag treed er in mijn hoofd altijd vertraging op. Een pijnpunt, een frustratie, een onzekerheid, een uitputtingsslag! 

Ik antwoord “102 weken. Aah nee grapje! Dat was een ongelukje, het was maar eenmalig. Ik heb werkelijk waar geen idee. Als je het antwoord weet, deel je die dan met me?” En veel mensen kijken me dan met grote ogen aan en brengen vaak niet veel meer uit dan “oh, ja, uhm nou de mijne slaapt op zich al wel redelijk door”.

En dan denk je nu, huh 102 weken? Hoezo zo precies? Nou ja… Je moet toch wat he, als je voor de zoveelste keer in het donker met een slapeloze baby/dreumes/peuter in je armen zit. Dan ga je denken. Dan ga je tellen… Nee, zo erg is het nog net niet. Met nadruk op net…

Sinds de geboorte van Mia maak ik elke week een koala-foto. Een foto van mijn dochtertje naast een reuze koala knuffel. Zo mooi om de groei en ontwikkeling te zien! Vandaar dat ik dus het aantal weken zo goed weet dat Mia ineens van 20.30 tot 06.30 had geslapen. Ik wist niet wat mij overkwam! Uiteraard sliep ik zelf die nacht beroerd. Goh, het zal niet. Het zit toch in ons systeem he, zo vaak wakker worden. Twijfelend of het wel goed gaat daar in haar eigen kamertje. De meest voorkomende gedachte is dan toch wel of ze nog wel ademt. En wat moet ik mezelf toch in bedwang houden om toch niet eventjes te gaan kijken daar. Even controleren of het nog wel oké is. Ik weet dat ik dat niet moet doen. Ze voelt het. Ze voelt het als ik in haar kamertje komt en hoppa, dan is ze plotsklap wakker.

We hebben van alles geprobeerd. Allerlei technieken. We hebben zelfs diverse artsen bezocht, die ook weer diverse medicatie voorschreven. Een enkele periode leek het iets te verbeteren, maar nooit langdurig. Uiteindelijk zijn we van 10x wakker worden in de nacht naar gemiddeld 5x gegaan met behulp van een homeopathisch middeltje. Goh wat een verademing was dat zeg!

En ineens was daar de ommezwaai. Sliep ze zo ineens 5 uur aan een stuk. 6 uur, 7 uur, zelfs een keer 8 uur! Zo ineens. Zonder reden, zonder verandering, maar ineens van de een op de andere nacht. Het is nu een soort roulette hoe de nacht verloopt. Maar wat zeker is, op de nachten dat ik een goede nachtrust nodig heb voor bijvoorbeeld een vroege of belangrijke afspraak de volgende dag of dat ik zelf niet lekker in mijn vel zit, tja, dan is de nacht standaard een ramp. Alsof ze het aanvoelt.

Inmiddels hebben we wel een nieuw record behaald. In april heeft ze maar liefst 9 nachten doorgeslapen! Dat is 1 hele nacht meer dan de eerdere 25 maanden samen. En nu voor mei zitten we ook al op 50-50. Yes! Je kunt het Mia! Ga zo door Mia! Ohnee, AFKLOPPEN!! Anders wordt het vannacht weer terror.