Trots op een ander

Ben je ook wel eens zo trots op een ander stel? Dat je naar ze kijkt en denkt, ja zij hebben hét.

Deze week ging ik bij mijn vader op de koffie. Nadat ik drie keer aan de telefoon verkondigd had dat ik thuis op de bank wilde ploffen hing Esther op met een ‘nou tot zo dan he’. Je raad het al, daar ging ik met mijn goeie gedrag.

Eerlijk, als ik er dan eenmaal ben vind ik het heerlijk. Want ook daar ‘plof ik op de bank’. Een soort tweede thuis zou je wel kunnen zeggen.

De sfeer was fijn. Als twee kleine kinderen joegen ze om de tafel achter elkaar aan, best grappig voor een man van 52. Ik hou zo van zijn jonge geest.

Op de bank gaat het kindse spel verder en word er gekibbeld over wie er drinken moet pakken. Mijn vader negeert ons en scrolt door een paar onnozele filmpjes op facebook. Je kent het wel, met dat ene vingertje op armlengte afstand. Alleen het klaphoesje ontbreekt nog.

Mijn vader is een marktman en vertrekt dus al vroeg naar boven om om vier uur weer naast zijn bed te staan. Wij kletsen nog over van alles en nog wat, want awkward silences kennen wij niet. Mijn ‘stiefmoeder’ en ik.

Als ik naar huis rijd voel ik me voldaan. Van een simpele maar perfecte avond. Wat heerlijk dat hij zijn soulmate heeft gevonden, liefde kent geen leeftijd.