Selfcare: hoe doe je dat?

Selfcare, iets waar ik totaal niet goed in was. Het begon allemaal bij het besef dat ik het wel gewoon waard ben. Als ik iets geleerd heb het afgelopen jaar, is het wel dat ik veel te streng voor mijzelf ben geweest. Dat ik alles voor een ander doe maar veel te weinig voor mijzelf.

Ik ben me meer gaan beseffen dat ook ik er toe doe en dat ik er mag zijn. Dat andere mij niet leuk hoeven te vinden, maar dat ik vooral van me zelf moet houden. Geluk begint bij jezelf en niet bij een ander. Door jaren lang te “overleven” wist ik niet meer hoe ik moest ontspannen om op te laden. Sterker nog ik was mezelf totaal kwijt geraakt.

Mijn batterij was meer dan op. Door de hulp van mijn psycholoog ben ik aan mijn onverwerkte trauma’s gaan werken. Onderweg kwamen we nog veel meer dingen tegen, maar dat terzijde.

Ik moet mezelf de tijd gunnen om te helen, dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn grootste uitdaging was dan ook om bewust tijd creëren om te kunnen herladen en te ontspannen. Waar ik vroeger moeiteloos alleen kon zijn en genoot van de tijd die ik had. Wist ik nu niet meer hoe ik mijn tijd moest doorkomen. Ik was een tijdbom, de onrust in mijn lijf was zo ondragelijk. Even rustig zitten zat er gewoon niet in. Gek werd ik ervan!

Uiteindelijk gaat het me nu gelukkig steeds iets beter af. Door alle hulp die ik krijg lukt het mij om steeds wat meer “rust” te creëren. Eén stapje naar voren en twee terug, maar er zit een stijgende lijn in. Dat goed voor jezelf zorgen al in de kleinste dingen zit wist ik wel, maar toch heb ik mijn hele levensstijl om moeten gooien. Tijdens mijn therapie ben ik mijn patronen onder ogen gekomen. Ik realiseer me nu heel goed wat ik niet meer wil, maar wat ik wel wil blijft een groot vraagteken. Ik ben nog zo leeg en zoekend.

Moeder zijn van twee jonge kinderen vraagt veel van je en eigenlijk is er weinig tot geen tijd om stil te staan bij waar jouw behoeftes als moeder liggen. Ik denk dat elke moeder dit wel beaamd. Door het accepteren van mijn mentale gezondheid, durf ik eindelijk mijn grenzen aan te geven en maakt het mij steeds minder uit wat een ander van mij denkt. Het gaat om mij en hoe ik mij voel!

Eindelijk durf ik mijn kinderen iets” los” te laten en eerlijk te zijn naar mijzelf. Het voelt goed, dat ik selfcare momentjes in plan. Van even alleen naar de winkel, sporten, wandelen of met vriendinnen wat afspreken. Tot sierraden maken en naaien achter de naaimachine aan de eettafel. Ik probeer van alles uit.

Langzaam aan ben ik een “nieuwe” versie van mijzelf aan het opbouwen en hoe verdomd eng ik dit ook vindt, het voelt ook goed.

Eindelijk stukje bij beetje krijg ik mijn leven weer op de rit.