Samenvatting van mijn "oude" blogs

Hi lieve mama’s is alle soorten en maten, ik zal jullie de komende maanden meenemen in ons leven als spotlight blogger. Sommige hebben in het verleden misschien al verschillende blogpost van mij voorbij zien komen, maar veel ook niet. Het leek me daarom voor de nieuwe lezers toch handig om de “oude” blogs kort samen te vatten. Zo zijn we ook in de afgelopen 2 jaar naar 4 verschillende landen verhuisd.

Ik ben Charlotte, 32 jaar en getrouwd met mijn schoolliefde Joeri. Samen hebben we twee dochters, Sophie van 5 jaar en Isabella van 9 maanden en wonen wij momenteel in Griekenland. Hoe wij daar terecht zijn gekomen? Dat zal ik jullie vertellen.

In 2015 toen we pas 23 jaar jong waren namen Joeri en ik de beslissing om naar Bratislava (Slowakije) te verhuizen voor zijn voetbalcarrière. Achteraf zijn we heel blij dat we deze sprong in het diepe gewaagd hebben. Vooraf hadden we nooit gedacht dat we hier zo lang zouden blijven en dat we in deze jaren zo veel mooie herinneringen hebben mogen maken.

Als tiener kreeg ik van een dokter te horen dat ik mogelijk niet zelf of zonder medische hulp kinderen zou kunnen krijgen. Het was daarom een totale verassing dat we op onze rondreis in Zuid-Afrika (2018) ontdekte dat ik al zwanger was.Tot de bevalling ging alles, op een paar ongemakken na, heel voorspoedig. Op 10 september 2019 zijn wij de trotse ouders geworden van Sophie. De bevalling zelf en de problemen met de gezondheid van Sophie waren een hele bittere pil. Joeri moest na 4 dagen alweer terug naar Slowakije, waardoor ik er dus alleen voor stond. Waar ik eerst niet durfde te schrijven, schreef ik nu alles van mij af om het op die manier een plekje te geven. Ik zocht online naar soortgelijke verhalen maar kon niets vinden. Ik voelde me die eerste maanden zo alleen en radeloos dat ik niets liever had gelezen dan het verhaal van iemand die een soortgelijke situatie had meegemaakt en die mij een hart onder de riem kon steken. Zelfs als iemand je niet kan vertellen dat het allemaal wel goed komt, is het fijn om je in ieder geval niet alleen te voelen. Je kan in een van mijn eerste blogs uitgebreid lezen wat er met Sophie aan de hand was.

Helaas kwamen we er een paar maanden later achter dat ik een postnatale depressie had. In combiantie met de covid periode en wij letterlijk opgesloten zaten in Slowakije, zorgde dat voor een extra moeilijke tijd. Gelukkig zijn we daar weer sterker uitgekomen maar heeft wel echt een lange nasleep gehad.

In 2022 verhuisde we voor een half jaar naar Rotterdam, wat voor ons na al die jaren heel gek was. Het was helaas ook nog steeds in de covid periode. Evengoed hebben we er echt van genoten om middenin het centrum van Rotterdam te wonen. Kan je je voorstellen dat we beide nog nooit in Rotterdam waren geweest?! We hadden ons huis in Slowakije aangehouden want we wisten dat we sowieso terug gingen.

We lieten Rotterdam achter ons en gingen weer terug naar Slowakije en hopelijk nog wat langer te blijven. Op de laatste dag van de voetbal transfermarkt verhuisde we naar Gdañsk (Polen). Dit kwam voor mij als zo’n grote klap en dit was dan ook de moeilijkste verhuizing tot nu toe.

Dolgelukkig waren we toen we in 2023 er achter kwamen dat we in verwachten waren van onze tweede dochter. Deze zwangerschap was anders, zo anders dat we eigenlijk dachten dat ik in verwachting was van een jongen. We verhuisde tijdens mijn zwangerschap van Polen, naar Zweden. Waar op onze eerste dag in Zweden ons hondenkindje Coco na 9 geweldige jaren naar de hondenhemel ging. Dit met alle hormonen was een rollercoaster. Na 2 maanden in het hotel vonden we ons perfect huisje middenin het bos. Waar we normaal dus altijd er voor kiezen om middenin de stad te wonen kozen we nu voor het bos. Het heeft ons de rust gegeven die we nodig hadden.

Als laatste stop verhuisde we naar Nederland om daar te bevallen. Het was voor lange tijd namelijk onzeker waar we naar toe gingen verhuizen na de bevalling. We woonde in Nederland bij mijn ouders, zodat Sophie daar naar school kon gaan en mijn ouders mij konden helpen.

Op 6 december is onze tweede prinses Isabella geboren, ook dat liep helaas anders. Daar zal ik jullie in een volgende blog meer over vertrellen. Joeri ging toen Isabella 4 weken oud was weer weg uit Nederland. We wisten van te voren al dat dit zou kunnen gaan gebeuren, maar toch is het afscheid altijd moeilijk. Wij wisten niet wanneer wij zijn kant op zouden komen. Nadat Isabella 8 weken oud was zijn wij verhuisd naar Griekenland waar joeri voetbalt en genieten wij vollop van het Griekse leven en ons droomhuis op het strand.

Je leest het vaker, maar het moederschap heeft mij een bepaald zelfvertrouwen gegeven. Ik ben nog steeds onzeker over hoe ik schrijf maar ik laat me daar niet door tegenhouden. Het is nu de hoogste tijd om deze lang gekoesterde droom te verwerkelijken.

Ik hoop dat jullie kunnen meegnieten van ons leven, maar ik jullie ook de mindere kant kan laten zien. Het leven van een voetbalvrouw gaat namelijk niet over rozen.

Zijn jullie benieuwd naar wie wij zijn? Volg dan mijn blogs op Mamaplaats en op Instagram kan je mij vinden onder @momsjourney.nl

Liefs,
Charlotte