"Papa en mama moeten trouwen voor ik dood ga"

IK MOET WAT DOEN
Een poosje geleden heb ik via de assistente van Bas Smit en Nicolette van Dam contact opgenomen met het Prinses Máxima Centrum, ik wilde wat doen voor die kinderen daar, maar wat. Ik heb geen grote portemonnee voor een enorme donatie maar ik heb wel een groot netwerk in de trouwwereld, een passie voor mijn vak en een enorme wil - als ik iets geregeld wil krijgen, dan zal mij dat lukken. 

Zo belde in Maart mijn contactpersoon mij op; ze hadden een wensvraag, maar wel een pittige. Ik mocht er over na denken. Het gaat om een gezin (vader, moeder, 4 kids) waarin 2 kinderen kanker hebben. Oudste zoon Milano  (11) leukemie en enigste dochter Isa (8) een hersentumor. Met Milano ging het goed komen - en in de tussentijd heeft hij ook zo'n geweldige bloemenkraal ontvangen - maar met Isa is het een ander verhaal. 1 van haar laatste wensen was papa en mama te zien trouwen, voordat zij dood zou gaan. Slik. 

EEN GROTE ONTPLOFFING 
Ik heb hier wel geteld 0,3 seconden over na gedacht; als dit haar laatste wens is dan moeten we dat gewoon gaan regelen, dit gaan we doen, en snel ook! 
Het contact met het gezin werd gelegd, videobellen, honderden appjes. Zo open als zij waren, de ouders van isa zo sterk, lief en dapper hoe zij vertelden over hun zieke kinderen en hoe ze het allemaal bolwerken samen. Samen maar ook met haar lieve vader en moeder ‘ons pap en ons mam’ noemde ik ze vanaf toen. Je hoeft niet te raden waar ze vandaan komen. Maar Ons pap en Ons mam voelde ook meteen als familie. Wat een warmte. De kinderen - allemaal - zo enthousiast en blij dat het eindelijk na 14 jaar ging gebeuren. Isa en Milano vertelde honderd uit over hoe ze het voor zich zagen. Milano kalm en bedachtzaam en Isa ratelde er op los. Ik probeerde alles op te slaan; dit moest en zou een droom huwelijk worden zoals zij het wilden. En toen een oproep op social media. BAM. Mijn social media kanalen ontplofte. Letterlijk. Mijn telefoon ging echt op zwart. Zo mooi om te zien wat mensen voor elkaar over hebben; totale vreemden. 1 woord of oproep is genoeg. Nu moest ik alles nog in goede banen leiden, dus naast hun trouwambtenaar was ik ineens ook ceremoniemeester. De kaart gemaakt (digitaal) verspreid naar alleen hun aller dierbaarste vrienden en familie. Kleding moest geregeld worden. Dè jurk natuurlijk ook - was nog even flink stressen toen die een paar dagen van te voren niet bleek te passen - maar ook dat heb ik samen met de bruid opgelost. 
Isa wilde graag een mini bruid zijn; omdat zij nooit een bruidsjurk aan zou kunnen wilde ze nu een mini bruid zijn. Inclusief make-up dus ook dat werd allemaal geregeld; de mooiste trouwauto's van Porsche met onwijs lieve chauffeurs die de hele dag beschikbaar waren, een top wedding styliste die vanuit Ijsselmuiden mee ging naar het zuiden van het land, een hele fijne 'rechterhand' in het organiseren die via via het berichtje las en ook insprong. De moeder van mijn schoonzus die geweldige taarten kan maken voor de verjaardag van haar kinderen en kleinkinderen; die mij een appje doet 'ik ga de taart maken'. En wat voor 1... 
De locatie die een duit in het zakje doet, een live zangeres met pianist, de gemeente waarvoor ik moest trouwen - zonder blikken of blozen was alles binnen een dag geregeld, ook bij hun. Nou moet ik er bij zeggen dat ik al officieel beëdigd ben als trouwambtenaar dus dat maakt het wat makkelijker maar dan nog. De haren van de bruid zaten perfect, makeup van de meiden, ongelooflijk leuke en goede fotograaf en videograaf die samen vanaf de Veluwe ook naar het zuiden gingen, een sluier uit Zwolle nou je kan het zo gek niet bedenken. Uit alle hoeken van het land werd hulp aangeboden. Alles uit een goed hart. Geen tegenprestatie. 

ALS SLIKKEN GEEN ZIN MEER HEEFT
In de aanloop naar een trouwdag heb ik sowieso al heel intensief contact met een bruidspaar; ik moet natuurlijk alles van ze weten voor een mooie persoonlijke speech, maar dit lieve gezin voelde als vrienden, terwijl ik ze alleen nog maar via de telefoon had gezien en gesproken. En dan komt het moment waarop alle puzzel stukjes samen komen; de twee Porsches komen aanrijden; de mannen (bruidegom en 3 zonen - 11,10 en 2) stappen uit en gaan even verderop op een brug staan wachten. En dan de twee meiden. Zo mooi en zo stralen - allebei. Na zo'n intensief voor traject kan ik ze dan eindelijk een knuffel geven. Nou ik kon slikken wat ik wilde maar dat het echt geen zin. Die lieve mooie sterke mama en dan aan haar zijde het aller mooiste en dapperste bruidsmeisje wat ik ooit heb gezien, de kleine Isa. Prachtige jurk aan, lipgloss op, een soort kroontje met daaraanvast een sluier want door haal mooie kale koppie kan ze natuurlijk niks anders in of op maar zo is het perfect. 

'Mijn hart gaat zo snel!' was een van de eerste dingen die ze uitbracht. Ze was zò zenuwachtig, had papa en haar broers nog niet gezien. 

De meiden richting de mannen op de brug en het moment dat dan de heren zich omdraaien en die twee prachtige bruidjes zien staan. Slik slik slik - laat maar... 

DE MOOISTE ZONNESTRAAL
De ceremonie was emotioneel, maar ik kreeg te horen later van diverse gasten dat ik een perfecte balans tussen luchtigheid en iets zwaars heb gevonden, dat ik de zware boodschap niet uit de weg ben gegaan maar het toch luchtig heb weten te brengen. Missie geslaagd. 

Daarna door naar de taart, het eten en de groepsfoto's en wat genoot die mooie Isa. Ze kwam nog geregeld naar me toe om te vertellen hoe blij ze was en hoe leuk ze het vond. Maar rond 19.00 uur was toch echt de koek op, ze wilde graag naar huis. 
Nog 1 laatste hele dikke knuffel en daar vertrok de grootste heldin die ik ooit heb leren kennen. Dit meisje heeft mij in 1 dag zo vreselijk veel levenslessen gegeven. 8 jaar oud maar zo vreselijk wijs, zo dapper, zo strijdlustig, zo onwijs lief, sterk en vrolijk. Dit meisje is echt een zonnestraal... heeft zich in een paar weken in mijn hart geketend, net als haar ouders maar vooral deze kleine zonnestraal. Als iedereen een beetje meer was zoals zij dan ziet de wereld er een stuk mooier uit. Ik hoop dat ze nog heel lang mag stralen. 


note; voor deze familie is er een crowdfunding actie opgezet, hiervan worden onder andere de aanstaande begrafenis, reis - en verblijfkosten en overnachtingen van betaald. Mocht jij ook een steentje willen en kunnen bijdragen: https://www.doneeractie.nl/isa-en-milano-zus-en-broer-vechten-tegen-kanker/-83622

**uiteraard geplaatst met toestemming van de ouders