Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen.

Ondanks ons fijne vangnet van oma’s en opa’s, zijn we opzoek gegaan naar een kinderopvang voor onze jongste. Mijn schoonmoeder is helaas door lichamelijke redenen uitgevallen. Waardoor we niet perse nu een dag opvang in de week missen, maar wel op langer termijn. Door mijn mentale gezondheid is het nog niet gelukt om mijn werk te hervatten. Tot die tijd zal de dag dat G naar het kinderdagverblijf gaat een dagje voor mijzelf.

Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen, altijd heb ik geroepen ik ga nooit mijn kind naar de opvang brengen omdat ik tijd voor mijzelf nodig heb.

Tegenwoordig is een plekje krijgen in de kinderopvang een behoorlijke uitdaging voor heel wat ouders. Tot mijn grote verbazing kregen we dan ook 3 weken naar aanmelden al bericht. Ze hebben over 3 maanden al plek voor 2 dagen in de week. Dit hadden we niet verwacht, maar oh wat fijn dat het geregeld is. Voor nu maar ook voor als ik straks weer lekker aan het werk kan.

Nooit eerder was ik er klaar voor om mijn oogappeltjes naar de opvang te brengen. S ging altijd mee naar mij werk, dit omdat ik niemand met haar vertrouwde behalve mijn collega’s. Het had zo zijn voor en nadelen, maar ik had het niet anders gewild.

Nu was het anders, het voelde goed. S gaat straks naar school en het kinderdagverblijf van G zit in het zelfde gebouw als de basisschool. Wat erg fijn is, zo hebben we alles op een plek. Waardoor het straks alleen maar makkelijker is als ik weer mijn werk op kan pakken. Het is toch altijd een uitdaging als ouders zijnde om alles zo goed mogelijke rond te breien.

Hoe doen jullie dat? Brengen jullie wel eens je kindjes weg om even me time te hebben?