Na zwangerschap: ik mis mijn buik enorm

De laatste afspraak bij de verloskundige is geweest van de week. Even gezellig gekletst, van alles nabesproken en afscheid genomen van elkaar. Wat hebben wij veel aan hen gehad. En wat een toppers zijn het! Beide zijn tijdens mijn medische bevalling in het ziekenhuis, toch nog even langs gekomen. Super fijn, en al helemaal voor Serena. Ik zat met mijn hoofd op een andere planeet, maar Sereen heeft de bevalling natuurlijk geheel bij bewustzijn meegemaakt haha. We zijn ze echt dankbaar voor de geweldige tijd.De gynaecoloog heeft vrijdag nog gebeld met de uitslag van mijn bloedtest. De galzurenzouten zijn weer 2,1. Een hele mooie en normale waarde, in plaats van de achterlijke 184 tijdens mijn zwangerschap. Gelukkig is nu uitgesloten dat deze waarde niet altijd te hoog is, waardoor we weten dat er niets met mijn lever aan de hand is. Mijn galblaas is helaas een ander verhaal..Met de volgende zwangerschap (als we wel een tweede kindje zouden willen), weten we nu dat ik met een ‘normale’ waarde start en kan er gedurende de zwangerschap extra opgelet worden door middel van bloedprikken.Onze kleine meid heeft haar eerste sprongetje al gehad. Ze was jengelig, dronk ineens weer slecht en had een humeur van heb ik jou daar. En van de een op de andere dag was ons vrolijke meisje weer terug. Ze lacht heel veel, kijkt echt goed naar ons en de omgeving en volgt ook meer bewegingen. De veranderingen in de eerste zeven weken van haar leven zijn echt ongekend. Van een alleen maar slapende pasgeboren baby, naar een mini mensje waarbij haar karakter al een soort vorm lijkt te krijgen. Zo leuk om te zien en mee te maken. Ik kan niet wachten tot ze alweer wat meer kan en er wat meer interactie gaat komen. Maar blijf vooral nu nog maar even klein, de tijd gaat zo ontzettend snel. Over iets minder dan twee weken is ze alweer twee maanden!Ik vond zwanger zijn dus echt helemaal niet leuk. Alle lichamelijke ongemakken zoals bekkeninstabiliteit, misselijk, continu maagzuur, last van mijn rug en niet op mijn buik kunnen slapen, waren best wel zwaar. En dan te bedenken dat negen maanden aardig lang duurt. Maar ik vond mezelf wel prachtig! Ik mis mijn buik enorm hoor. De vorm van mijn zwangere lijf, ik vond dat zo magisch. Maar misschien mis ik ook wel het getrappel in mijn buik.. Iets waarvan ik dat niet had verwacht, aangezien je aan de binnenkant echt behoorlijk blauw geschopt wordt.

Op 5 december moet Yaël weer naar het consultatiebureau, maar deze keer voor haar eerste vaccinatie. Niet bepaald een leuk Sinterklaas cadeau voor haar.We hebben, op advies van het CB, wel alvast zetpillen in huis gehaald. Mocht ze toch wat verhoging krijgen, dan kunnen we daar direct op inspelen. Hopelijk heeft ze er niet al te veel last van en blijft ze zo vrolijk als dat ze iedere dag is. Elke dag met haar is een zegen, wat zijn wij gek op d’r!Volg ons op Instagram: rmoon.sreen