Moedermaffia: lompe reacties van moeders op blogs

Twijfel

Ik twijfelde om dit stuk te schrijven maar ik kan het toch niet laten. Om maar met de deur in huis te vallen, het gaat over de soms wat lompe reactie van mensen op blogs die geplaatst worden. Ik zeg mensen maar meestal zijn het hier dus moeders die reageren op moeders. Moeders die elkaar juist zouden moeten steunen in mijn ogen.

Ervaring en tips

Als ik een stukje tekst post dan vind ik dat eigenlijk sowieso altijd al best spannend. Over welk onderwerp het ook gaat. Of je nou verteld dat je kleuter slecht luistert, slecht slaapt of slecht eet, veel hebben daar een mening over. En natuurlijk wil iedereen graag zijn of haar ervaring en of tips met je delen. En dat mag natuurlijk! Heel fijn zelfs, vind ik. 

Dagboek

Meestal schrijf ik een blog om het lekker van me af te schrijven. Het is voor mij een soort dagboek. Het liefst schrijf ik over iets wat me op dat moment bezighoudt. Ook hou ik het graag dichtbij mezelf, zo kan ik bijvoorbeeld heel uitgebreid over één onderwerp schrijven. Ik merk ook altijd dat ik tijdens het schrijven tot nieuwe inzichten kom. Ook hoop ik natuurlijk, met wat ik vertel, herkenning te creëren en soms zelfs een taboe te doorbreken.

Vriendelijker

En het is prima als jij het echt op totaal andere manier zou doen, dat is écht prima. Ik heb daar geen oordeel over. Ik ga er namelijk vanuit dat iedereen, altijd en op elk moment, het allerbeste wil voor zijn of haar kindje. En je mag absoluut altijd je mening geven, natuurlijk! Alleen, soms kan het best wel wat vriendelijker en meer doordacht. Op wat voor manier zou je zelf iets willen horen bijvoorbeeld?

Vakantie

Misschien ga altijd een beetje te veel uit van het beste in de mens, dat zit nou eenmaal in mijn aard. Ik kan me daarom ook echt niet voorstellen dat ik ooit op iemand zou reageren met “Jij verdient de titel moeder niet!” of “Waarom heb je kinderen genomen?” Of, zoals iemand reageerde op mijn blog over dat ik een paar dagen zonder mijn kinderen op vakantie was: “Sjezus.. als je toch vakantie moet nemen van je bloedeigen kinderen, vraag ik me af hoe zwaar je leven is!”

Kort door de bocht

Zoals ik al zei, prima om het niet met mij eens te zijn. Prima om je mening te uiten en gelukkig zijn we allemaal verschillend. Naar waarom zou je iemand zo willen raken met je woorden, waarom zou je iemand naar beneden willen halen? Want dat is precies wat je doet met zulke opmerkingen. Je laat iemand niet in zijn of haar waarde maar hebt direct een, nogal kort door de bocht, oordeel. 

Vlag en wimpel

Gelukkig weet ik van mezelf dat ik de titel “moeder” met vlag en wimpel verdien. Dat mijn kinderen “mijn alles” zijn en dat ik juist alles behalve een zwaar leven heb. Maar toch zet het me aan het denken. Niet dat ik er een eventuele volgende keer aan zou twijfelen om zonder mijn kinderen een paar dagen weg te gaan hoor! Nee dat zeker niet, maar of ik mijn verhaal dan weer zou delen?

Valkuilen

Ik wilde dit graag vertellen omdat ik niet de enige ben en bloggers soms zelfs blogs laten verwijderen door de tactloze reacties. En dat vind ik nou precies vet jammer! Want ik persoonlijk vind het juist heerlijk om te lezen hoe het er bij anderen aan toe gaat. Waar zij tegenaan lopen, wat hun valkuilen zijn en waar zij gelukkig van worden. Ik wil graag lezen hoe het echt is, hoe zij het ouderschap ervaren. En het zou toch jammer zijn als iedereen ging stoppen met het publiceren van blogs om die reden?