Mijn leven met AD(H)D: een aantal tips!

In mijn vorige blog omschreef ik tegen welke dingen ik aanloop in mijn leven als moeder met ADD. Ik kreeg veel herkenning en dat voelt fijn. Tegelijkertijd zijn er een hoop mensen, net als ik, nog zoekende naar manieren om goed om te kunnen gaan met de ADD. Het is fijn als je de diagnose krijgt maar wat dan? Ik neem jullie mee in een aantal dingen die écht goed voor mij werken. Wel gelijk een disclaimer; wat voor mij werkt hoeft natuurlijk niet voor jou te helpen. Toch hoop ik dat je iets aan mijn tips hebt. Heb jij nog tips? Deel ze dan onder deze blog!

Mijn nummer één tip: plannen. Er is vaak een hoop choas in mijn hoofd, door te plannen ontstaat er vaak ruimte en rust. Ik plan vrijwel alles. Het huishouden plan ik ook, ik heb vaste dagen voor de was. Ik heb vaste dagen voor het verschonen van de bedden. De wc grondig uitdoen, de badkamer etc. Niet alles kun je plannen maar over het algemeen heel erg veel wel! Het is niet zo dat ik compleet in de stress schiet als iets niet volgens de planning gaat maar ik merk gewoon dat ik er heel erg goed op ga om door te plannen voorbereid te zijn of wat gaat komen. 

Hoe kun je dan goed plannen?

- Gebruik een (gezamelijke) agenda, schrijf al je afspraken op.

- Maak gebruik van lijstjes ; wanneer ga ik wat doen in het huishouden? Maar ook, ik ga op vakantie en moet nog inpakken.. Schrijf het op! Dat gaat je zoveel rust opleveren.

- Maak op zondag een weekmenu voor het (avond)eten, geloof me, gaat je een hoop stress schelen. 

The key is vooral dat je gewoon voorbereid bent op wat dan ook. Een beetje orde scheppen in de grote choas die AD(H)D heet. 

Maar raak ik die lijstjes dan niet kwijt? Hah, nee! Want je gaat gewoon alles op je telefoon naar jezelf sturen via whatsapp. Dat kun je nooit ''kwijt'' raken. 

Ik heb voor alles in en rondom huis een vaste plek en zodra het ineens, om wat voor reden dan ook (kinderen..) niet meer op die plek ligt is er paniek en chaos en error in mijn hoofd. Ik kan dan echt als een kip zonder kop rond gaan rennen en compleet overstuur raken. Wat voor mij helpt is het volgende..

- Neem even afstand van de situatie, tel tot drie of tien of honderd, dat maakt me niks uit maar  zorg dat je weer helder en logisch kan nadenken.

- Zodra je rustig bent, probeer na te gaan wat je net hebt gedaan voordat je je sleutels kwijt was. Ik loop letterlijk dezelfde route na. Ik ga dezelfde handelingen uitvoeren en vaak herinner ik mij dan ineens waar de sleutels liggen. 

- Spreek duidelijk met je partner en/of kinderen af, dat ze van jouw spullen moeten afblijven. Het lastige hieraan voor mij is dan wel dat ik mega slecht tegen rommel kan (rommel in huis is rommel in mijn hoofd), dus ik ben geneigd om alles van mijn man en kinderen gelijk op te ruimen. Dat vind mijn man soms vervelend want hij is dan door mij zijn dingen kwijt.. Gelukkig kan ik wel altijd vertellen waar ik zijn spullen heb neergelegd, meestal dan.. soms..

Ik kan best wel meerdere dingen tegelijk, vind ik.. Maar luisteren en naar een schermpje kijken tegelijk werkt gewoon niet! Ik hoor dan oprecht geen drol van wat je tegen mijn verteld. Mijn tip is dan ook: leg je telefoon weg, vergrendeld, scherm op zwart. Ik houd van goede gesprekken maar er zijn momenten waarop ik niet kan luisteren, ik hoor je dan wel maar sla niet op wat je zegt. Er zijn een aantal dingen die het soms gemakkelijker maken om wel te kunnen luisteren. 

- Maak oogcontact tijdens een gesprek, dit maakt het voor mij wat gemakkelijker om geconcentreerd te luisteren.

- Probeer ruis (achtergrond geluid) zoveel mogelijk te beperken. Natuurlijk kan dit niet altijd maar kijk dan of je op een rustigere plek het gesprek aan kan gaan. Soms wil ik kletsen met mijn man en zijn de kinderen super druk, het lukt mij dan gewoon niet om te communiceren met hem. Soms lopen we dan even naar buiten, of juist naar binnen. 

- Ben eerlijk wanneer het niet lukt om te luisteren. Geef het aan ; sorry maar het lukt mij nu niet om naar je te luisteren, ik kom er graag op een ander moment op terug. Zelfs met je kinderen. Soms wil mijn dochter lange verhalen vertellen vol met details en dan merk ik aan mezelf dat ik me niet kan concentreren en simpelweg gewoon niet meer naar haar luister, dat vind ik zielig en niet eerlijk. Ik zeg dan ook gewoon eerlijk; lieverd, mama heeft veel drukte in haar hoofd en daardoor hoor ik niet meer goed wat je zegt, zullen we het er straks weer over hebben?

Soms lukt het niet, zelfs niet in een rustige ruimte, zelfs niet als ik oogcontact maak en een open houding aanneem. Heel erg vervelend maar ook mijn realiteit. Bespreek dit met andere zodat ze ook begrijpen dat het niks over hen zegt of over de relatie die je met die persoon hebt. 

Ik ben mega vergeetachtig en het helpt mij dan ook om goed voor te bereiden. Wanneer iemand bijvoorbeeld aan mij vraagt; wil je straks die leuke trui meenemen als je hier naar toe komt? weet ik dat ik gelijk die trui moet gaan pakken (anders vergeet ik het sowieso!) en klaar moet leggen bij de auto sleutels. Soms zet ik dan nog een extra wekker : TRUI MEENEMEN!!. Je zou denken dat ik door de meerdere wekkers en het klaar leggen die trui niet ga vergeten maar toch.. soms gebeurd het. Je stapt in de auto, denkt alles bij je te hebben, rijdt vol zelfvertrouwen aan, komt bij desbetreffend persoon aan die vraagt; waar is dat truitje? En je beseft je dat je gewoon meerdere wekkers hebt weggedrukt (jahaaa, ik vergeet die trui echt niet), je auto sleutel ONDER de trui vandaan hebt gepakt en vervolgens zonder trui bent gekomen. Het overkomt je. Je kunt dan balen van jezelf maar ik probeer op die momenten te leren, oke wat heb ik nu gedaan wat dus duidelijk niet werkt? En wat kan ik dan de volgende keer anders doen? En zelfs dan, werkt het niet altijd. Accepteer dat. Je bent maar een mens, geen robot. 

Ik zeg het ook tegen de mensen om mij heen; geef mij niet de verantwoordelijkheid voor iets wat absoluut niet vergeten mag worden. De kans dat ik het vergeet, ondanks alle goede hulpmiddelen, is te groot. En dan kom ik weer op het stukje open en eerlijk zijn uit. Communiceer met je omgeving, vertel wat ze wel of juist niet van jou mogen en kunnen verwachten. 

Soms is het vervelend wanneer de kinderen iets mee moeten nemen naar school en je bang bent dat je het gaat vergeten, maar vraag dan om hulp. Dit kan van de leerkracht zijn, je partner, je kind zelf. 

Het lijkt zo simpel; ''nee'' zeggen. Maar dat is het niet. Het is iets waar ik jaren over heb gedaan. Zonder schuldgevoel nee zeggen. Ik heb veel drukte in mijn hoofd en ik moet dan ook best vaak opladen. Dat betekend voor mij dat ik in een rustige omgeving kan zijn en kan doen wat ík leuk vind. Denk aan; een boek lezen, doelloos op tiktok rond scrollen, netflix kijken, iets bakken, mediteren etc. Dat is eigenlijk ook wel gelijk een mooie tip; PLAN die rustmomentjes in. Kijk in je agenda, zie je een (half)uurtje ruimte, claim die voor jouzelf. Ik heb deze momentjes voor mezelf als mijn dochter op school is en mijn zoontje zijn middagdutje doet. Of in de avond als beide kinderen in bed liggen. Of als ik op een zaterdagochtend wat langer mag blijven liggen. Zoek naar die momentjes en pak ze, je hebt die echt nodig om op te laden. 

Maar goed, terug naar het ''nee'' zeggen. Ik weet dat drukke sociale evenementen heel erg veel van mij vragen, fysiek en mentaal. Ik maak daarom voortaan altijd van te voren de afweging of het evenement de last van daarna waard is. Soms vind ik dat niet en dan blijf ik thuis. Ja dit vinden mensen lastig te begrijpen maar uiteindelijk doe je het voor jezelf! Ik ervaarde zoveel vrijheid en rust toen ik merkte; hey, ik heb zelf de touwtjes in handen. Ik bepaal zelf waar ik mijn energie insteek. 

- Maak een lijstje met voor en tegens.

- Communiceer kort en duidelijk waarom je niet komt. Je hoeft jezelf niet te verantwoorden of verontschuldigen. Ik zeg bijvoorbeeld gewoon heel erg simpel; het gaat mij niet lukken om morgen te komen, ik wens jou heel erg veel plezier en ik zie je graag een andere keer! 

- Mocht je wel gaan, spreek van te voren met je partner of wie dan ook af, dat je ten alle tijden wilt kunnen gaan. Dit geeft mij heel erg veel rust. Soms wil ik ergens graag heen maar merk ik dat het toch te veel is uiteindelijk, ik wil dan de ruimte hebben om gewoon te kunnen gaan.

- Neem een zonnebril, oordopjes, boek, wat dan ook mee! Dingen die jou kunnen helpen. Een zonnebril tegen het licht, oordopjes tegen de herrie, een boek om je terug te trekken. Ga onderzoeken wat voor jou werkt. En ook daarbij; voorbereiding is key! Maak een dag van te voren een lijstje met dingen die je echt mee wilt nemen zodat je ze (hopelijk) niet vergeet!

- Soms kom je er niet onderuit, een kinderfeestje in het krijspaleis bijvoorbeeld, voor mij verschrikkelijk maar voor mijn dochter geweldig. Ik zorg dat ik alles wat ik nodig heb meeneem én nog belangrijker, ik zorg voor een rust moment ná het krijspaleis. Ik ben op na zo'n middag, compleet leeg. Ik maak de avond van te voren al avond eten, zorg dat ik geen afspraken meer heb staan etc. Maak het jezelf gemakkelijker.

Ik heb nog veel meer tips maar die ga ik bewaren voor een andere blog anders wordt het echt te veel!

Heb jij nog een tip die het leven van jou, als moeder met AD(H)D makkelijker maakt? Deel het! Ik ben heel erg benieuwd.

En nog even een korte samenvatting  van de hele blog, want daar houd deze ADD'er van: plan, schrijf op, communiceer en kies vaker voor jezelf, dat mag, echt.