Mijn lessen en inzichten van 2022 als nieuwe mama

Zo aan het einde van het jaar vind ik het fijn om, hoe cliché het ook klinkt, te reflecteren op het afgelopen jaar. Elk jaar verbaast het me weer hoe snel een jaar voorbij vliegt en hoeveel er kan gebeuren in een jaar. Zeker de afgelopen zes jaar zijn niet saai geweest. Ik verhuisde naar Bali (en weer terug) en reisde door Portugal en Spanje. Ik begon als motiverende spreker en coach, richtte verschillende online community's op, runde een platform voor persoonlijke ontwikkeling en inmiddels ben ik holistisch coach en geef ik energetische massages. Hoe dynamisch de afgelopen jaren ook zijn geweest, geen enkel jaar evenaart 2022. Het jaar waarin ik mama mocht worden.

Als je mijn voorgaande blogs ook hebt gelezen (zo niet, de header verklapt het al) weet je dat mijn dochter de geboorte diagnose Downsyndroom heeft gekregen. Dit kwam rauw op ons dak vallen en nog steeds heb ik momenten dat een intens verdriet mij ineens overneemt. Maar er zijn ook heel veel mooie lessen, inzichten en eye-openers die Jaya-Rose (mijn dochtertje) met zich mee heeft gebracht, ik wil er graag 3 met jou delen.

Jaya-Rose leert mij om (nog) meer te vertragen en over te geven aan the unknown. Ze leert mij om in het nu te blijven en niet onnodig de toekomst proberen te voorspellen. Je weet nooit van tevoren hoe je kind zich zal ontwikkelen, maar door haar diagnose lijkt het voor mij soms alsof ik me er meer druk over kan maken dan een ouder met een kind zonder syndroom. Zij is mijn dagelijkse reminder om een stap terug te doen, rustig adem te halen en weer terug te keren in die staat van overgave en vertrouwen.

Haar diagnose heeft mij doen inzien dat ik (onbewust) stempels drukte vanuit onwetendheid. Mensen bijvoorbeeld ‘gehandicapt’ noemen of ‘iemand met een beperking’, terwijl… hoe ervaart deze persoon dit zelf? Voelt desbetreffende persoon zich gehandicapt of beperkt, of noemt deze maatschappij dit zo omdat wij als buitenstaander het zo ervaren? Ik denk dat het goed is om hier bewuster bij stil te staan, en indien mogelijk, ook bewust het gesprek aan te gaan met iemand die anders bekwaam is. Wat is zijn/haar gevoel hierbij?

Ze leert mij nog bewuster en inclusiever te zijn in het leven. Even een klein voorbeeld: mensen die slechthorend zijn, doof of non-verbaal om welke reden dan ook worden eigenlijk heel veel buitengesloten in onze maatschappij (misschien alleen maar). Zelf ben ik net begonnen om gebarentaal te leren, voor de ontwikkeling van Jaya-Rose, maar ook zodat ik inclusiever kan zijn en kan communiceren met hen die slechthorend, doof of non-verbaal zijn.

Er zijn nog heel veel meer lessen, inzichten en eye-openers, maar deze schoten meteen omhoog. En deze zijn niet alleen voor mij, maar ook voor jou een reminder om…

Meer te vertragen en over te geven aan the unknown.
Bewuster in het moment te zijn.

Liefdevoller, bewuster en inclusiever onze woorden te gebruiken.
Liefdevoller, bewuster en inclusiever met eenieder om te gaan.

Meer dankbaarheid te ervaren voor de kleinste dingen in het leven.

Ik wens jou alvast een fijne Kerstmis en mocht ik je hierna niet meer ‘spreken’, heb een PRACHTIGE jaarwisseling en tot next year!

Heel veel liefde,

Leena

Wil jij mom influencer worden bij Mamaplaats? Maak hier je account aan! ❤️