Mijn hoofd duizelt door de honderden opties

Er zijn drie zalen. Tenminste, dat denk ik. De hal is zó groot dat ik het overzicht verlies. Mijn vriendin neemt de leiding. ‘Kom, we beginnen aan deze kant’. Het krioelt van de mensen en overal waar ik kijk zie ik zwangere buiken en babyspullen. Het is overweldigend, maar toch kan ik ervan genieten. Het lijkt net alsof ik erbij hoor. En ik realiseer me daarna dat dit daadwerkelijk zo is.

We zijn op de negen maanden beurs. Naast me loopt mijn vriendin die ik ken vanaf de basisschool. Beiden zijn we door een lang ivf-proces gegaan, wat onze band alleen maar sterker heeft gemaakt. Ze is inmiddels moeder van een geweldige peuter en nu zwanger van de tweede. We hebben altijd geroepen dat we zo graag samen zwanger wilden zijn en nu we samen door de hallen lopen, voel ik blijdschap en trots.

We beginnen bij de ‘grote’ spullen. Kinderwagens, autozitjes, ledikantjes. Ik dacht dat ik een idee had van wat het betekende, maar als ik de honderden verschillende opties zie, duizelt mijn hoofd. ‘Dit is het beste van het beste’, mijn vriendin pakt de handgreep van een kinderwagen vast en wiegt het een beetje heen en weer. ‘Vooral als je wat langer bent, want deze zijn gewoon verstelbaar’. Ik kijk naar haar demonstratie en knik gehoorzaam. Haar ervaring komt best goed van pas, maar na vier stands merk ik dat alle informatie alweer mijn hoofd uitgevlogen is. Als we van de ene naar de andere zaal lopen krijg ik wat luiers in mijn handen gedrukt en iemand stopt me een gratis speentje toe. Hoe meer spullen we tegenkomen, hoe zenuwachtiger ik word.
Als we bij de kledingstands komen ben ik blij dat ik het geslacht nog niet weet. Het houdt me enigszins in toom en ik eindig met 1 kledingsetje waarvan ik weet dat ik mijn man ook blij ga maken. Daarna koop ik een olie voor mijn groeiende buik en een alcoholvrije gin. Want ja, je moet jezelf af en toe een beetje voor de gek houden in deze staat.

Op de terugweg maak ik een overzicht in mijn hoofd van alle dingen die we nog moeten aanschaffen. Het lijstje loopt snel op, net als mijn bloeddruk. Op dat moment licht het scherm op van mijn telefoon. Het is een andere vriendin die ik al vanaf mijn jeugd ken. Ik doe mijn borstkolf weg. Wil jij hem hebben? Ik heb hem amper gebruikt en hij heeft een sterke motor. Ik voel een lichte vlaag van verlichting. Daarnaast heeft ze ook nog een babynestje en een boxkleed. Ze hoeft er niks voor te hebben, want: op Marktplaats bieden ze €10 maar dan steek ik het liever in de fik. Ik lach hardop.
In de weken daarna komen meer vrienden met spullen die ze graag aan ons willen geven en mijn zussen nodigen ons uit voor een dagje shoppen op hun zolder. Ik word er emotioneel van. Maar dat mag als je zwanger bent.
Als ik op de bank zit met alle spullen om me heen realiseer ik me iets belangrijks. Ons kindje zal opgroeien in een omgeving met alleen maar liefdevolle mensen. En daar kan geen materieel tegenop.