Een kijkje in de wereld van dit grote gezin in spé

Welkom in mijn wereld, waar het aantal kinderen in een sneltreinvaart groeit en de uitdagingen toenemen. Ik ben in 2020 moeder geworden en nu, in 2024, staat nummer vier alweer op het punt te arriveren. Voor mijn man is het zelfs nummer vijf, aangezien hij in 2009 voor het eerst vader werd. En ja, wij schelen bijna twintig jaar. Meer daarover later. 

Mijn fascinatie voor een groot gezin is niet zo verwonderlijk, gezien het feit dat mijn opa opgroeide in een huishouden met vijftien kinderen, terwijl ikzelf afkomstig ben uit een samengesteld gezin met in totaal elf kinderen. Ik neem jullie graag mee op mijn reis als moeder. Eerlijk en open zal ik schrijven over opvoeding, mijn professionele vakgebied, en hoe ik dit combineer met mijn rol als moeder. Daarnaast zal ik mijn ervaringen delen over mijn zwangerschappen, die tot nu toe sterk van elkaar verschillen. Van vlekkeloos tot ziekenhuis abonnement, en nu extreme misselijkheid.

Tot voor kort leek ik als moeder van drie kinderen en als regiomanager/pedagogisch coach in de kinderopvang alles aardig onder controle te hebben. Ik genoot van mijn dagen thuis met de kinderen en mijn werk gaf me energie. Maar een paar weken geleden, toen ik zwanger raakte van mijn vierde, nam de controle een andere wending. Ik ben constant misselijk en doodmoe. Geen energie meer voor mijn kinderen, laat staan voor mijn werk. Hoewel ik wel eens hoorde over zwangerschapsmisselijkheid, had ik nooit verwacht dat het zo intens kon zijn. En dan te bedenken dat het nog erger kan worden. 

Gelukkig zijn mijn dochter van drie en mijn zoon van twee redelijk zelfstandig, maar mijn jongste, die later deze maand één wordt, zit natuurlijk nog in de luiers. Het wordt een uitdaging, dat staat vast.

Naast mijn persoonlijke ervaringen zal ik ook delen hoe ik omga met voeding. Beide jongens hebben een koemelkallergie en mijn dochter heeft lactose-intolerantie. Een situatie waar velen van jullie vast wel bekend mee zijn. Wat eten mijn kinderen en ik wel en niet? Tegenwoordig lijkt het alsof je door de bomen het bos niet meer ziet als het gaat om voeding.

Morgen zal, na deze kennismaking mijn eerste officiële blog online verschijnen, waarin ik bij het begin begin: mijn relatie met mijn man, de vader van mijn kinderen, ondanks het leeftijdsverschil van bijna twintig jaar. Ik kijk ernaar uit om mijn ervaringen te delen en jullie mee te nemen op onze reis vol uitdagingen en liefde. Tot morgen!