Love at first sight en nu een samengesteld gezin

Blogger in het zonnetje: januari

Het is januari en ook dan gaan we weer verder met elke maand een blogger in het zonnetje te zetten. Dit keer is dat er alleen niet één, maar zijn het er twee! We hebben het dan over het liefdeskoppel: Janis en Odette. Deze trotse mama's hebben een samengesteld gezin met 3 kinderen. Op Mamaplaats delen ze hun leven als een samengesteld regenbooggezin en over dochter Josefine die de diagnose Cerebrale Parese heeft. Wij zetten dit leuke stel graag deze maand in het zonnetje! Daarom hebben wij enkele vragen gesteld over onder andere; hoe het liefde op het eerste gezicht was en wat de diagnose van Josefine betekent. Deze mama's hebben daar antwoord op gegeven. Lees gauw verder!

Janis & Odette vertellen

Wij zijn Janis (27) en Odette (29), twee trotse mama’s van Djayden, Benjamin en Josefine. We zijn nu bijna 4 jaar samen, waarvan bijna 2 jaar getrouwd. We leerden elkaar kennen op een moedergroepje. Djayden was toen 5 jaar, Benjamin was toen net 1 jaar en Josefine zat nog in de buik. Elke maandagochtend kwam Janis daar gezellig op de koffie om andere jonge moeders te leren kennen, Odette was daar vrijwilligster. Het was liefde op het eerste gezicht, maar we durfden dat beide niet toe te geven. Totdat we schaterlachten om elkaar en beseften dat we elke maandag steeds dichter bij elkaar waren gaan zitten. De interesse was dus wederzijds! In maart hadden we onze eerste date, een week later gingen we samenwonen en datzelfde jaar, met oud en nieuw, vroeg Janis Odette ten huwelijk. Voor sommige snel, maar het voelde goed.

Het was gewoon meant to be!

Waar genieten jullie écht van?

Met z’n allen op de fiets eropuit, nieuwe speeltuinen opzoeken en een lekker ijsje halen tussendoor. Of in het weekend met zijn allen gezellig naar het zwembad en een patatje eten. Plezier maken: dát zijn echt geluksmomentjes. Als de kinderen het fijn hebben, genieten wij ook!

(lees verder onder de foto)

De bruiloft

Wat houdt de term regenbooggezin in? Kunnen jullie meer vertellen over jullie gezinssamenstelling?

Een regenbooggezin is een gezin waarin het ouderschap wordt ingevuld door twee vrouwen of twee mannen, maar ook wanneer de kinderen worden opgevoed door meer dan twee ouders. Omdat wij twee vrouwen zijn en de kinderen uit vorige relaties zijn ontstaan, zijn wij een samengesteld gezin. Een Regenbooggezin. Odette is de stiefmoeder van Janis haar kinderen en Janis is de stiefmoeder van Odette haar kind. Maar wij geven de voorkeur aan het woordje bonusmoeder, omdat we dit veel mooier vinden klinken.

Djayden is 9 jaar en is de zoon van Odette uit haar vorige relatie. Benjamin en Josefine zijn 5 en 3 jaar en zijn de kinderen van Janis, ook uit haar vorige relatie.

Waarom bloggen jullie op Mamaplaats en hoe zijn jullie begonnen?

Toen Josefine plotseling 10 weken te vroeg geboren werd, heeft Janis een blogreeks geschreven over deze periode. Ze hield een eigen blogwebsite bij en haar blogs werden opgemerkt door Mamaplaats! Janis kreeg een berichtje van Mamaplaats met de vraag of we influencers wilden worden en via hun platform wilde komen bloggen. Wat een tof platform vonden we dit en daar begon ons avontuur op Mamaplaats! Het mooie aan Mamaplaats is dat het echt voor en door moeders is gemaakt. Je hebt zelf nog altijd de regie over je eigen blogs.

Ik heb altijd geschreven hoe ik voelde dat het op papier moest komen en dat kan een ander niet voor mij beschrijven.

Waarom is Josefine een zorgenkindje? Wat betekent haar diagnose?

Josefine is 10 weken te vroeg geboren en dit was geheel onverwachts. Waar alles goed leek te gaan, moest Janis midden in de nacht, met 30 weken zwangerschap, met spoed in de ambulance naar het universitaire ziekenhuis in Groningen. Ze kreeg weeënremmers en longrijping toegediend, maar niets mocht baten. Die dag werd Josefine geboren. Ze woog 1470 gram en was 38 cm. Ze bleek een HIB-bacterie te hebben opgelopen wat de placenta had bereikt. "Mijn lichaam heeft dus een soort noodknop ingedrukt waardoor Josefine ter wereld is gekomen. Als ze langer in mijn buik had gezeten was ze overleden".

Ze werd geboren met een bloedvergiftiging, een hersenbloeding en kreeg naast een ziekenhuisbacterie ook nog een darminfectie. Ze heeft gevochten voor haar leventje. Het was een heftige periode. Na 17 dagen werd ze overgeplaatst naar het ziekenhuis in Sneek, onze woonplaats. Hier heeft ze nog een hele maand gelegen, maar wonder boven wonder is ze overal bovenop gekomen en mochten we naar huis.

Hoe anders ziet jullie leven er hierdoor uit?

Thuis merkten we bijzonderheden op, maar het bijzonderste waren haar beentjes. Deze waren zó stijf dat ze omviel als ze wilde gaan staan of zitten. Ze was een gefrustreerde huilbaby, we merkten in elk opzicht dat haar hoofd al verder was dan haar lichaam.

Rond tweejarige leeftijd liep Josefine nog steeds niet, bij elk stapje die ze wel zette, viel ze weer om. We maakten ons veel zorgen en toen werden we eindelijk doorverwezen naar het Revalidatiecentrum waar bleek dat het goed mis was: doorgezakte enkels, heupdysplasie met heup lateralisatie en verhoogde spierspanning in haar benen. Josefine werd gediagnosticeerd met Cerebrale Parese.

Inmiddels is Josefine 3 jaar. Ze heeft leren lopen en kan zelfs rennen en springen! Wel heeft ze spalken nodig om te voorkomen dat haar spieren verkort raken en om haar meer balans te geven. Ze draagt in de nacht een spreidbroekje ter voorkoming van ergere heup lateralisatie. Deze staat nu op 40%. We willen niet dat de heup uit de kom schiet. Het is mogelijk dat ze nog een botoxbehandeling traject in zal gaan voor de heupen, we hopen daarmee een operatie te kunnen voorkomen.

Ze gaat niet naar een reguliere peutergroep, maar naar de Therapeutische Peutergroep in het Revalidatiecentrum in Leeuwarden. Helaas is haar energie wel snel op. Een stukje wandelen houdt ze maximaal 10 minuten vol, dan moet ze in de kinderwagen en is ze doodop. Als we ergens heen gaan moeten we altijd goed nadenken of we de wagen mee moeten nemen. Nu past ze nog in de kinderwagen, maar ooit zal ze voor de langere uitstapjes toch echt een rolstoel mee moeten nemen.

(lees verder onder de foto)

Hoe reageren jullie andere kinderen erop?

Kinderen met Cerebrale Parese hebben geen prikkel filter waardoor prikkels sterker binnenkomen bij haar. Josefine kan deze prikkels moeilijk verwerken en probeert de prikkels dan te dempen door haar hoofd bijvoorbeeld heen en weer te bonken, aan haar haren te trekken, op haar hoofd te slaan, te bijten of in haar handjes te knijpen. Ik denk dat dát stukje het vervelendste is voor de andere kinderen, maar niet evenmin voor haarzelf. We vinden het belangrijk dat we altijd blijven uitleggen aan de jongens dat Josefine bijvoorbeeld erg moe is wanneer ze dit gedrag vertoond.

Benjamin wil wel een keertje mee wanneer Josefine weer haar nieuwe spalken mag aan gaan meten. Ze groeit er zo snel uit dat ze binnenkort weer aan de beurt is. We hebben hem uitgelegd dat haar benen dan in het gips gaan om zo een mal te maken van haar precieze vorm en zo nieuwe spalken te kunnen gieten. Hij vindt het allemaal heel interessant, maar hij weet eigenlijk ook niet beter dan dat Josefine met spalken loopt. Voor hem is dat dus niet gek.

Wat willen jullie andere moeders meegeven?

Vertrouw op je intuïtie. Laat je nooit door een ander vertellen wat je mag of moet voelen. De dag dat we beide voor onszelf kozen, en onze gevoelens toe lieten, bracht het ons dichter bij elkaar. Als het om de kinderen gaat; vertrouw op je moederinstinct, want die zit altijd goed!