Lot van een tweede?

Voor de eerste keer zwanger. Wat spannend allemaal! Er ging een wereld voor me open. Zodra we het eenmaal wisten sloegen we nergens meer een kinderafdeling over onder het mom van ‘even kijken’. Ookal wisten we nog niet wat het werd, we hadden al wat rompertjes gescoord. Toen we wisten dat we Lua kregen begon het echte inslaan. Kleding, beddengoed, leuks voor haar kamertje. Ik bekeek mezelf elke dag in de spiegel. Buikfoto’s, kan je nooit genoeg hebben. Met 20 weken was haar kamertje af. Mn vluchtkoffer stond nog net net klaar.

Baby 2 is onderweg. En dat weten we al een behoorlijke tijd. Maar Lua loopt hier ook. En die vreet toch je energie op. Die spiegel kan wel van de muur. Namen? Ach, we hebben nog tijd zat. Kamertje? Nee nog geen pinterest voorpret van gehad.

Ik zei tegen Roy: ik ga een 9 maandenboek kopen, want dat had ik bij Lua ook! Dat zou ik zielig vinden voor deze baby, als Lua een ingevuld boek heeft en deze baby niet. En dan ben ik er toch meer mee bezig!

Het boek is binnen. Al een tijd. Een paar weken. Ik heb er ‘nog geen tijd’ voor gehad.

Is dit het lot van een tweede? Ik voel me schuldig want dit kindje is zeker niet minder gewenst. We zullen er ook net zoveel van houden. Zo veel, dat dat niet te beschrijven is. Net als mijn vermoeidheid trouwens. Dus nee, vanavond even niet. Dat 9 maandenboek, daar begin ik morgen écht aan.