Loslaten is moeilijk..
Over minder dan 3 weken wordt je 9 jaar. Ik kan het bijna niet geloven
Hoe ouder je wordt, hoe harder ik je wil vastpakken. Vastpakken en vasthouden om nooit meer los te laten. Maar het moet, beetje bij beetje. Over minder dan 3 weken wordt je 9 jaar. Ik kan het bijna niet geloven, je bent zo snel groot geworden. 1 cliché is zeker waar, de tijd is voorbij gevlogen.
Pre pubertijd
In een van mijn vorige blogs heb ik geschreven over Jaeley haar pre pubertijd, we zijn al een tijdje verder en we merken er vrij weinig van. Geen borstgroei en de pijn is ook weg.
Je interesses zijn wel veranderd in zowel kleding als tv programma’s. Roze jurkjes en rokken vind je niks meer, het liefst een jogging broek of een simpele jeans. Je keek eerst altijd video’s om slijm te maken, maar die zijn ingeruild voor de YouTube serie “ de brugklas”. Gelukkig vind je jongens nog stom en trek je bij het woord zoenen nog een zuur gezicht.
Menstruatie
Vorige week liet je me wel schrikken. Je kwam bij ons in bed kruipen en vroeg wat je moest doen als je ongesteld wordt. Ik dacht heh.. nu al? Nee toch, ik was zelf 1 van de eerste in groep 8 maar ik was al 11. Zij is nog niet eens 9, dat zou toch wel heel vroeg zijn.
“ Dan gaan we naar de winkel voor hulpmiddelen. Hoezo , heb je bloed gevonden in je bed ” vroeg ik
Je moest lachen en zei nee mam , maar een oudere vriendin van je had wel al haar 1e menstruatie en zij vertelde erover.
Ik geef je een extra harde knuffel, och meisje toch.Wat fijn dat je met zulke vragen naar me toe komt en het niet uitzoekt op internet. Ik geef je elke dag mee , je mag alles aan mama vragen en geen vraag te gek is. Vroeger werden kinderen wijsgemaakt dat ooievaars baby’s brachten , wij hebben dat verhaal nooit meegegeven. Ze weet hoe baby’s in en uit je buik komen. We zijn daar thuis open in. Nee het is niet dat we tijdens het avond eten praten over seks, maar ik vind belangrijk om zo eerlijk en open te zijn en vooral als het gaat om onderwerpen die nog steeds als taboe worden gezien.
Loslaten
2 weken geleden was Jea ziek en had ik 2 dingen nodig uit de supermarkt. Je vroeg of jij naar de winkel mocht om het te halen, dan neem ik m’n telefoon mee en dan bel ik als ik in de winkel sta en als ik de winkel verlaat zei je snel
Daar zat ik dan, in een tweestrijd. Ik heb spullen nodig uit de winkel.. maar durf ik jou alleen te sturen naar de winkel? Ja en nee. Ik weet dat je het kan, als ik jou een plaatje laat zien van wat ik nodig heb weet ik ook dat het goed komt. Je kan rekenen en je kan met geld omgaan. Maar durf ik jou alleen naar de winkel te sturen? Straks gebeurd er wat. Straks neemt iemand je mee? Of let een auto niet op en rijd je over. De winkel is bij ons om de hoek en ik kan meekijken vanuit het raam. Moet ik me misschien niet zo aanstellen? Na 5 minuten nagedacht te hebben, besluit ik dat je alleen naar de winkel mag. Ik deel je locatie met mij via whatsapp en kijk vanuit het raam mee of je aan bent gekomen in de winkel
Ik krijg meteen een appje “ ik ben er nu, ik ga de spullen zoeken” na nog geen 5 minuten “ oke ik kom er aan” en weer kijk ik vanuit het raam mee. Ik zie je lopen en voor dat ik het zelf door heb hoor ik vanuit beneden
Mam , ik ben weer thuis! Het is gelukt.
Dat ik vanuit het raam heb meegekeken, laat ik achterwege. Ik wil leren loslaten, maar waar begin ik. Is het omdat je een meisje bent? Is het omdat je mijn 1e bent? Wanneer mochten jullie kinderen voor het eerst alleen thuis blijven? Of alleen naar de winkel.
ByNikita
❤️