Kinderwens of niet?

De onafhankelijke vrouw
Ik ben nooit zo het type meisje, meisje geweest.
Daarmee bedoel ik te zeggen; niet het type meisje wat van kinds af aan al wist dat ze in een grote prinsessenjurk wilde trouwen met haar prins op het witte paard om vervolgens een groot gezin te stichten.
Nee, in tegendeel. Ik wilde graag de onafhankelijke vrouw zijn, een goede baan hebben, veel reizen en van het leven genieten. Moeder worden kwam daar niet in voor.

Alles uit het leven halen
Op mijn zestiende kreeg ik verkering en deze verkering werd uiteindelijk een langdurige relatie.
Ik had een goede baan, we kochten een huis en maakten mooie reizen. Er zat een soort drang in mij om altijd meer te willen. Dat zat ‘m niet zo zeer in materialistische dingen, maar in alles uit het leven te willen halen. Wanneer we een verre reis gemaakt hadden bedacht ik op de terugweg in het vliegtuig alweer de volgende reisbestemming. Wanneer ik op reis was, voelde ik me op mijn best.

Het leven ging te snel
De jaren gingen voorbij. Het leven ging in mijn beleving te snel. Ik vond het niet erg om ouder te worden, maar ouder worden betekende voor mij wel steeds dichterbij die grens komen van wel of niet. Wel of niet moeder worden. Het stoorde me dat er een zekere leeftijd dichtbij kwam waarop je als vrouw min of meer gedwongen wordt om keuzes te maken. Althans zo voelde dat zo voor mij op dat moment.
Van mijn partner wist ik heel goed dat hij vader wilde worden. Het was niet echt een gespreksonderwerp bij ons. Ik stelde het uit en hij had het geduld om mij de ruimte te geven die ik nodig had. Toen de leeftijd van 30 jaar dichterbij kwam, werd het serieuzer.

De stap in het diepe…
Ik wist niet goed wat ik wilde. Wel wist ik dat ik me er niet teveel mee bezig wilde houden èn ik wist dat ik er hoe dan ook nooit helemaal klaar voor zou zijn. Het leven was goed, we hadden het goed, en waren toe aan een volgende stap. Ik besloot dat mijn volgende stap, een stap in het diepe zou worden.
We boekten onze volgende reis, een rondreis door West-Amerika. De pil, die lieten we thuis.

Geen menstruatie
Na verloop van tijd had ik wat research op internet gedaan. Gemiddeld moest het lichaam zes maanden wennen aan het feit dat het gestopt was met de pil. Er gebeurde niets. Ik kreeg geen menstruatie.
Op het moment dat je aan zoiets begint, ben je je heel bewust van de mogelijke veranderingen in je lichaam. Ook als er niets veranderd. Daarom besloot ik na een half jaar contact op te nemen met de huisarts.

Daar is mijn kinderwens niet groot genoeg voor
Ik had destijds een hele fijne huisarts. Ze stelde me gerust. Ze gaf aan dat ik echt niet de enige was waarbij dit gebeurde, daarnaast had ik de pil ook behoorlijk wat jaren geslikt. Uit voorzorg werd ik doorgestuurd naar een gynaecoloog in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tegen de huisarts zei; als ik maar niet moet gaan spuiten, want dat ga ik echt niet doen! Er zijn grenzen en daar is mijn kinderwens niet groot genoeg voor. Waarop ze kalm reageerde en zei; je groeit in het proces. Sterkte. 

Wil je meer weten over mij, mijn persoonlijke ontwikkelingsreis van de afgelopen jaren, mijn ervaringen omtrent de zwangerschap, vroeggeboorte en het moederschap? Volg me dan! Instagram en Facebook: ilse_vroegh