"Jullie krijgen een jongetje! Veel geluk!"

Terugblik naar 2014

Wat kijken papa en mama uit naar jouw komst!

Zo vaak hebben we het de afgelopen jaren over een baby gehad, maar eerder waren we er nog niet klaar voor. We waren de afgelopen jaren nog aan het studeren, we hadden geen vastigheid qua werk en geen geschikt huis. En ja....we waren veel te druk met feestjes, etentjes en kinderloze vakanties.

Eind november krijg ik een contactsverlenging van anderhalf jaar binnen de GGZ instelling waar ik al een poosje werk. Dit is het moment! We wonen sinds dat voorjaar in een fijn appartement in een rustige wijk in Groningen, Niet ideaal op de tweede verdieping zonder lift, maar goed genoeg voor een toekomstig kindje!

Op de terugvlucht van onze vakantie in Afrika besluiten we ervoor te gaan. Een kindje van ons samen, ons eigen wonder. Een lang gekoesterde wens zal nu hopelijk in vervulling gaan. 

Ik stop met de pil en in de eerste ronde is het meteen raak.

Nooit gedacht dat dit zo snel zou gaan.

De dag na mijn verjaardag heb ik een positieve test in mijn handen. Wat een prachtig cadeau!

Toch is er direct een twijfel. Mag het zo snel goed gaan? Is het ons wel gegund? 

Ik zoek me suf op het internet. Miskramen, buiten baarmoederlijke zwangerschappen, lege vruchtzakken en andere verdrietige verhalen van zwangerschappen die in het eerste trimester eindigen.

Toch zien we een paar weken later een dansende baby op het scherm bij de verloskundige. Wat zijn we blij! Een echte baby van ons samen in mijn buik!

Nu kan het genieten beginnen en mag ik een babykamer en babykleertjes gaan shoppen.

We vinden een prachtig babykamertje. Dit moet het kamertje voor onze baby worden. Wat zal het prachtig staan in ons huis.

We krijgen het kamertje met 19 weken zwangerschap, ik kan niet wachten tot het zover is.

Steeds meer mensen zijn op de hoogte van onze zwangerschap en wat krijgen we veel positieve reacties. Veel mensen leven met ons mee en kijken net zoals ons uit naar de komst van ons kleintje.

De weken gaan redelijk snel en voor ik het weet hebben we het kamertje in huis. Samen zetten we alles in elkaar en maak ik direct het ledikantje en het wiegje op met alle spulletjes die ik heb gekocht.

Alle kleertjes hangen we in de kast en voor het idee zetten we al even de box in de kamer om te zien hoe het lijkt.

Op 27 april vieren we Koninsdag in de stad en proost ik met mijn Radler 0%. De laatste keer zonder baby! Vanaf volgend jaar zal een van onze favoriete feestjes een andere invulling krijgen!

Op 30 april mogen we naar de verloskundige voor de 20 weken echo. Eindelijk weer kijken naar onze baby. We weten nog niet of we het geslacht willen weten dus besluiten we een kaartje mee te brengen waar de verloskundige het op kan schrijven.

Ook voel ik wel wat zenuwen, zou ons kindje gezond zijn?

Daar lig ik, trots te kijken naar het scherm waarop ons prachtige kindje te zien is.

De verloskundige begint bij het hoofdje. Ze krijgt het niet voor elkaar om de kleine hersenen op te meten. Daarom gaan we eerst verder naar de andere metingen en organen. Alles ziet er mooi uit. Een kloppend hartje, niertjes en een goed gevuld maagje.

Ook bij het ruggetje merken we dat de verloskundige er niet uit komt. 

Ze zegt te twijfelen of het ruggetje wel gesloten is. Daar schrik ik van. Vanuit mijn werk ken ik een kindje met een spina bifida.

Toch weet de verloskundige het niet zeker. Het is niet goed te zien. 

Ze zegt dat ze ons doorstuurt naar het UMCG. Maak je niet al te ongerust zegt ze.

En daar gaan we, met 100 vragen en geen goed gevoel. Maar we moeten ons niet teveel zorgen maken is wat de verloskundige ons heeft vertelt.

We stappen in de auto en besluiten het kaartje te bekijken waar de verloskundige het geslacht opgeschreven heeft. 

"Jullie krijgen een zoon, veel geluk!" staat erop. Dan komen de tranen, het is opeens zo echt. We krijgen een lief mannetje, Maar we weten niet of alles goed met hem is.

Op mijn Instagram deel ik dagelijks over ons leven. Kijk je mee? Klik hier om naar mijn Instagram te gaan.