Snap
  • IUI
  • inseminatie
  • Kinderwens

IUI voor mannen

Want die hebben het ook best zwaar... (toch?)

Ik lig in de stoel met een handdoek over mijn benen. Er is geen bewijs dat blijven liggen na de inseminatie effect heeft op het zwanger worden, maar ik doe het toch. Mijn vriend heeft enige tijd geleden plaatsgenomen in een andere kamer, verderop in de gang. Ik bedenk me dat het best een prestatie is om zijn zaadcellen in mijn lichaam te krijgen zonder dat hij erbij is.

Toen hij binnenstapte op de afdeling zat de wachtkamer vol met vrouwen die precies wisten waarvoor hij zou komen. Met nadruk op dat laatste woord. De assistente verzocht hem vriendelijk om even te wachten zodat zij ondertussen ‘zijn spulletjes’ kon gaan pakken. Een ongemakkelijk moment volgde waarbij hij geen oogcontact probeerde te maken met de vrouwen in de wachtkamer tijdens deze tienminutendurende minuut.
Eenmaal in het kamertje moet rekening gehouden worden met een aantal factoren. De kunst is namelijk om niet te snel weer naar buiten te lopen om verbaasde gezichten te voorkomen, maar ook niet te lang te blijven hangen om de vrouwen de indruk te geven dat het niet vanzelf gaat. Je begrijpt inmiddels wel dat de mannen het ook best zwaar hebben in dit proces.
Na een weloverwogen tijdsbestek heeft hij zijn aandeel ingeleverd waarna het lastigste deel aanbrak: via de wachtkamer de afdeling verlaten. Bij het passeren van de balie wordt duidelijk dat de wachtkamer nóg voller zat dan bij binnenkomst. Deze keer waren er ook mannen aanwezig. Met het hoofd omlaag en de kraag omhoog is hij richting de deur gelopen die opengaat middels een sluissysteem. Dit systeem heeft nooit haast en het duurt enkele seconden voordat je naar buiten kunt stappen. Op het moment dat zijn hoofd door de opening paste, stak hij deze erdoorheen om vervolgens een seconde later ook de rest van zijn lichaam erdoor te wurmen. Ik geloof dat toen hij eenmaal op de gang was, hij hapte naar adem. Maar dat kan ik er ook bij hebben verzonnen.

De inseminatie is goed verlopen. Na tien minuten mag ik me aankleden en wenst de verpleegkundige mij succes. Het voelt niet helemaal als de juiste wens maar ik weet ook niet wat ze dan wel had moeten zeggen. De wachtperiode van twee weken begint en ik weet dat ze waarschijnlijk zullen aanvoelen als twee maanden. Gelukkig heb ik een aantal projecten voor mezelf voorbereid die enigszins therapeutisch kunnen werken. De afspraak bij een gordijnwinkel is al gemaakt en de verfpot om het Ikea meubel een nieuw leven in te blazen is binnen. Om maar even in het thema te blijven.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Life of Laura | Spotlight Blogger?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.