Ik werd overspoeld door pure angst

Daar gingen we dan met zijn drieën naar Milaan, even alle aandacht op S gericht. G hadden we voor een paar dagen bij mijn ouders gebracht. De hele tijd stil zitten en niet vrij rond kunnen bewegen is niks voor haar. Daarbij was G de afgelopen tijd behoorlijk aanhankelijk ik kon mijn kont niet keren of ze huilde. Ze wilde alleen maar aan me hangen. Wat ergens heel fijn was, maar soms ook erg benauwd. Ze wilde alleen maar mama.

Ik zit al een jaar thuis omdat het mentaal nog steeds niet goed gaat en begin het spuug zat te worden. Er zit weinig verandering in waardoor ik besloten heb toch met antidepressiva te starten. In de hoop dat dit naast de therapie die ik volg, net even dat extra zetje geeft om de goede richting op te gaan.

Ik voelde me schuldig dat we G “achterlieten” maar wist diep van binnen dat we haar geen plezier zouden doen met dit uitstapje. Ze zou er niks van missen op ons na dan. Ze zou alle aandacht krijgen van opa en oma en niks te kort komen.

Toen we G hadden weggebracht en in de auto stapte, hoor ik op de achterbank een hele diepe zucht.. Waar na S zo rust hoor zeggen.l, ik wist niet wat ik hoorde. De afgelopen tijd was voor haar ook niet makkelijk. Eén klein zusje die alle aandacht van mama opeist terwijl zij juist ook zo graag haar aandacht wilt. Elke keer stond ze in de “wacht” en moest ze veel geduld hebben. Het was fijn om even alle aandacht op S te kunnen richten.

Waar ik eerst dacht dat het me niet veel deed om G voor een paar dagen weg te brengen. Voelde dat toen ik in het vliegtuig zat heel anders. Ik werd overspoeld door pure angst, angst dat ons wat zou overkomen en zij alleen achter zou blijven. Ze was in goede handen en nog zo klein om echt mee te krijgen wat wij gingen doen. Met moeite kon ik mijn gedachtes van me afzetten.

Het was fijn om even weg te zijn van huis en in een andere omgeving. De zon op mijn gezicht en even niet continue te hoeven zorgen en aan te hoeven staan. Vrij rond kunnen bewegen en even alle aandacht op S gericht. S genoot volop van ons uitstapje en keek haar ogen uit. Ik weet niet wat er in de Italiaanse lucht hing? Maar S viel voor het eerst in al die jaren in de buggy in slaap. Blij dat we deze ook meegenomen hadden, S vond het namelijk heerlijk om lekker te zitten en rond te kijken. Af en toe lekker rond te huppelen en te spelen in de speeltuinen.

In de 4 dagen dat we in Milaan waren hebben we alles uit onze dag gehaald. Nog nooit eerder hebben we zoveel achtereen gelopen als de afgelopen dagen. Maar het was in één woord HEERLIJK! We hebben van alles gezien en vooral heerlijk gegeten en genoten van elkaar. Voor het eerst sinds maanden “voelde” ik weer blijdschap en plezier. Nog niet zoals ik het hoort, maar ik voelde eindelijk weer wat.

Hoe fijn het was om even weg te zijn, hoe blij ik was dat we weer veilig geland waren. We gingen gelijk G ophalen, wat was ze blij om ons te zien. Wat hadden we G toch gemist, haar blije snoetje haar energie en geklets. Normaal zit ze geen seconde stil, maar nu zat ze zo lekker bij ons op schoot te genieten. Ze had ons gemist, ik voelde het aan alles. Ze had het zo goed gedaan bij opa en oma. Het is toch altijd maar de vraag hoe het gaat met alles. Vooral de nachten vond ik spannend, wat als G wakker zou worden en ze ontroostbaar zou zijn. Zo fijn dat dit ook allemaal goed ging. Dankbaar dat mijn ouders dit voor ons wilde doen 🩷

Toch ben ik heel benieuwd hoe andere dit doen? Ga jij wel eens weg zonder kinderen of laat je een van de twee of drie thuis.