Iets met zenuwpezen en survivalmoeders

“Ja, maar Raan, écht geloof me, er zijn hele makkelijke moeders.” We zitten in een koffietentje op zondagochtend en hebben precies 1,5 uur om bij te kletsen. Ik ben in de war, want ik vond mezelf ook een vrij easygoing moeder.

“Huh, ik ben toch ook makkelijk? Jij toch ook? Vind je ons geen relaxte moeders!?”

Met haar blik lijkt ze te zeggen dat ik totaal geen zelfkennis heb.

“Ik ken stelletjes die midden in een verbouwing zitten, die nog 2 jaar gaat duren, net een derde kind erbij hebben en in de zomer met z’n vijven gaan kamperen. MET DE PIPOWAGEN!”

Ze schatert het uit. “Ja maar.. Ja, nee..”, reageer ik hakkelend. Ze begint nog harder te lachen. Toegegeven, het klinkt als regelrechte survivaltraining.

“Oke, nee dat zou ik niet doen, maar ik bedoel.. Lekker een weekje naar Curaçao met de kleine? 

Ultra all-inclusive. Kijk dát is nou mijn idee van makkelijk.” Om eerlijk te zijn vind ik heel veel dingen mét kind ook wel spannend. In die zin ben ik misschien eerder een zenuwpees als ouder, dan makkelijk.

Het gesprek begon met hoe verschillend mensen omgaan met het ouderschap en ik vroeg me af hoe gezinnen met drie of meer kinderen dat soort dingen allemaal doen. Blijkbaar had dat te maken met mindset.

Deze vriendin en ik lijken qua persoonlijkheid erg op elkaar en zijn allebei geschrokken van de intensiteit van het moederschap, het altijd ‘aan’-staan en de vrijheidsbeperking waar we blijkbaar van tevoren niet zo'n duidelijk beeld bij hadden. 

Zij vond de overgang van één naar twee kinderen onwijs heftig. Ik heb geen idee, want ik heb er 'maar' één. Al voelt het soms alsof hij met z'n tienen is. Toch hoor ik om me heen opmerkingen als ‘die tweede (of derde) doe je er gewoon bij’ of ‘ze houden elkaar bezig’.. Maar is dat echt zo, ook voor een zenuwpees als ik?

De waarheid, besluiten we uiteindelijk, is dat het van zoveel factoren afhangt dat je je onmogelijk kunt voorbereiden op hoe het voor jou zal zijn. De liefde voor nog een kindje en uitbreiding van je gezin maakt dat het niet uitmaakt dat je weer een onzekere periode ingaat. Het heeft misschien allemaal geen klap te maken met makkelijk. Ieder vindt uiteindelijk een eigen manier en laten we eerlijk zijn: dat is goed genoeg.

Toch zou ik zelf nooit met drie kinderen en een pipowagen op stap kunnen. Krijg spontaan vlekken in m'n nek.

Zoveel zelfkennis heb ik dan nog wel.