Het loslaten van je (pre)puber

Hoe pak je het aan? Wanneer laat je los?

Het is de eerste dag van de kerstvakantie.

Ik krijg een appje van Jaeley met de vraag of we morgen iets te doen hebben; ik moet even nadenken. Of ze vraagt het zodat ze lekker kan uitslapen, of zij heeft zelf al een planning gemaakt en wil weten of het mogelijk is. Ik geef aan dat we niks op de planning hebben.

Dan komt het: Mag ik dan morgen met Liz met z'n twee naar de bioscoop, omdat ik die bon nog heb, en jij en Jea hoeven niet mee, hoor. Alsjeblieft ´

Ik lees het appje opnieuw en opnieuw. Alleen naar de bios met haar beste vriendin? Twee zelfstandige meiden van 10 jaar? Ik hoef niet mee?

Er gaan verschillende gedachten door mijn hoofd, de eerste gedachte is, ze vraagt het op een nette manier. Daarna volgt de rest: hoezo wil ze niet dat ik mee ga naar de bioscoop? Zal ik oppas regelen voor Jea, wel meegaan en dan op een andere plaats zitten, of nee, nog beter, zal ik wachten in het café beneden? Mogen ze überhaupt alleen naar de film?

Loslaten, hoe pak je dat aan?

Wanneer ik op Google kijk, gaat het over het zorgen van goede communicatie.

'Pubers willen graag het gevoel hebben dat ze inspraak hebben gehad,' legt ze uit. Als ouders hun kinderen betrekken bij het nemen van beslissingen, is de kans groter dat ze zich aan de afspraken houden. Het helpt ook wanneer pubers de reden achter een regel begrijpen.

Het loslaten van pubers kan best lastig zijn, maar het is belangrijk om ze stap voor stap meer vrijheid te geven. Begin met kleine taken of verantwoordelijkheden en bouw dat langzaam op. Het is een proces van geleidelijk loslaten en vertrouwen opbouwen. Heb je al enige stappen ondernomen om dit aan te pakken? De laatste vraag lees ik een aantal keer hardop.

Ze is wel eens alleen thuis mogen blijven tijdens een klein boodschapje, of ze is zelf wel eens boodschapje gaan doen. De winkel is op 5 minuten loopafstand. Haar locatie stond aan, en wanneer ze de winkel verliet, appte ze dat ze eraan kwam. Zijn dat de stappen waar ze het over hebben?

Over 1,5 jaar gaat ze naar de middelbare school, dan zou ze ook alleen naar school “moeten” fietsen. Als het aan mij lag, bracht ik haar met alle liefde heen en weer, hahah. Maar nee, dat zou ze nooit willen, wat ik ook goed begrijp. Het is een kwestie van goed vertrouwen; ik fietste in groep 7 ook alleen naar school en dat is ook altijd prima gegaan. Waar ben ik bang voor? Is de wereld lelijker geworden of zien wij meer dan 15 jaar geleden?

Terugkomend op Jaeley haar vraag via de app, of ze alleen naar de bios mag met Liz. Ik haal diep adem en denk goed na voordat ik antwoord teruggeef:

“Ja hoor, zal ik jullie brengen.”