Het leven zonder kind was gemakkelijker

Onlangs sprak ik met een man. Hij en zijn vriendin spraken samen over wel/geen kinderen krijgen. Ze waren er nog niet helemaal uit, dus vroeg ik hem wat hun twijfel was en hij zei: ‘ik heb niet het idee dat onze vrienden mét kinderen gelukkiger zijn dan wij zonder kinderen’. In deze uitspraak kon ik me helemaal vinden, want de komst van onze zoon maakte mij niet gelukkiger, want gelukkig was ik al. Maar wat is het dan wel?

Het mysterie van ouderschap

Ik ben van mening dat je niet voor kinderen moet kiezen in de hoop dat je er gelukkig(er) van gaat worden. In mijn visie is het juist zo dat je jezelf al gelukkig moet voelen, zodat je het ouderschap vol passie en overgave aan kunt gaan. Zonder valse verwachtingen. En dat een kindje daarmee een vader en moeder heeft die goed in het leven staan en lekker in hun vel zitten. Toch veranderde er wel iets in mij, toen ik moeder werd. Een groots gevoel dat je maar moeilijk woorden kunt geven. Een gevoel dat, als je er bewust bij stilstaat, je de tranen in je ogen laat springen. Van geluk weliswaar, dat dan weer wel.

Trots, dankbaarheid en verwondering

En toch is het niet per se alleen geluk wat ik dan voel. Het is zo veel meer. Het is trots. Trots op mijn zoon om wie hij is en trots op ons als ouders. Dat we het maar mooi flikken met ons drietjes, en dat zonder handleiding ;-) Het is dankbaarheid voor het feit dat we een kindje hebben gekregen, een gezond kindje. En ook dankbaar voor mijn lichaam dat in staat bleek om een kindje op de wereld te zetten, helemaal naar het nulpunt te gaan om vervolgens toch weer helemaal te herstellen. En het is verwondering. Verwondering als ik naar onze zoon kijk. Elke avond voor ik ga slapen loop ik zijn kamertje nog even binnen. Nu al bijna een jaar lang. En toch elke avond weer ben ik weer verwonderd dat dat ledikantje voortaan gevuld is. Nog maar niet te spreken over de eigenschappen die ik blijkbaar bezit, waarvan ik voor de komst van onze zoon het bestaan nog niet eens wist. Ik ben opeens geduldig(er), koningin in voorlezen, zingen en gekke dansjes. Ik ben een super multitasker geworden, maar ook rustiger (waarschijnlijk omdat ik moe ben ;-))

Het leven was voorheen gemakkelijker, niet gelukkiger

Ben ik nu gelukkiger. Nee. Was ik voor de komst van onze zoon gelukkiger. Nee. Het leven zonder kind was wel gemakkelijker. Gaan en staan waar ik maar wilde, geen zorgen (of in elk geval kenden ze niet de omvang van de zorgen die ik ervaar sinds ik moeder ben), geen slapeloze nachten, of als ik die wel had kon ik lekker uitslapen. En als ik al eens ziek was dan kon ik me volledig onderdompelen in zelfmedelijden en zelfzorg.

Ik denk dus dat dat het is. Voorheen was mijn leven gemakkelijker, maar nu dus niet gelukkiger. Maar na de komst van onze zoon verrijkte mijn leven zich wel met; trots, dankbaarheid en verwondering. En dat had ik voor geen goud willen missen. 

@annekedekort_atwork