Het Deense onderwijssysteem

Bij aankomst in Kopenhagen, zonder kennis van de taal, moeten kinderen eerst een test afleggen bij de gemeente waar je woont. Voor ons betekende dit Frederiksberg, een autonome enclave die niet onder Kopenhagen valt. In Frederiksberg is het integratiesysteem voor buitenlandse kinderen anders dan in Kopenhagen. Kinderen worden toegewezen aan een school en besteden 45% van de tijd in kleine groepjes om Deens te leren, terwijl ze de overige 55% in hun eigen klas doorbrengen.

In Kopenhagen worden kinderen echter ofwel fulltime in een integratieklas geplaatst, voornamelijk bedoeld voor kinderen van andere etnische achtergronden of die een taal spreken die sterk verschilt van het Deens, of ze worden onmiddellijk geïntegreerd in een Deense school met 5 uur 'privé' begeleiding voor de Deense taal.

Na twee weken wachten kregen we eindelijk een school toegewezen. Met grote verwachtingen stapten we de school binnen, klaar om het Deense onderwijssysteem te omarmen. Maar al snel kreeg ik een slechte voorgevoel. De school was in één woord: CHAOS. Basil en Lena werden geplaatst in gemengde leeftijdsklassen, een concept dat nieuw voor ons was. 6-, 7-, en 8-jarigen deelden hetzelfde klaslokaal, terwijl ze elk twee 'buddies' kregen om hen te begeleiden. Het klonk als een mooi idee van inclusiviteit, maar de uitvoering liet soms te wensen over.

Elke week ontvingen we een planning, die we enthousiast met onze kinderen doornamen. Maar al snel ontdekten we dat de realiteit vaak niet overeenkwam met de plannen. De kinderen werden telkens teleurgesteld als beloofde activiteiten niet plaatsvonden, Reden? “ De kinderen waren zo leuk aan het spelen dus er was geen tijd meer...“ Een nobel excuus, maar wat met het onderwijs? Terwijl onze kinderen zich vermaakten, begonnen ze onbewust kennis te verliezen die ze in Belgie hadden opgedaan.

Het ontbreken van een bel op school klinkt misschien triviaal, maar het veroorzaakte verwarring en chaos. Zo’n bel zorgt voor een duidelijke scheiding tussen verschillende activiteiten gedurende de dag, wat leerlingen helpt om zich te concentreren en hun tijd effectief te beheren. Vooral als je de voertaal niet beheerst, is dit erg handig. Ik kwam verschillende keren op school terwijl de kinderen niet wisten dat de schooldag al afgelopen was. 

Laat me je vertellen over een ander voorbeeld dat voorkwam in desbetreffende school. Basil, een kind van 7, kreeg de opdracht zich voor te bereiden om te vertellen over zijn favoriete eten. Omdat Basil uiteraard de taal nog niet beheerst, werkten we samen aan een visuele presentatie over Belgische frietjes, met foto's en deense woorden zodat de klasgenoten konden volgen. Maar wat gebeurde er? Op de dag van de presentatie, bleek er opnieuw geen tijd te zijn?!? Teleurstelling was een understatement voor Basil. Erger nog: omdat ik melde dat Basil teleurgesteld was hierover, heeft hij zijn presentatie gedaan tijdens de lunchpauze, tussen de boterhammen door. Dit was voor mij de druppel. Onze kinderen verdienden beter. En zo besloten we dat het tijd was om van school te veranderen.

Het Deense onderwijssysteem staat bekend om zijn vrijheid en uitdagingen. Maar naar mijn mening is een kader bij die vrijheden noodzakelijk. Na gesprekken met veel ouders, leerkrachten, buren en Denen, werd duidelijk dat we terecht waren gekomen in een experimentele school die verschillende onderwijsmethoden probeerde te combineren. Begrijp me niet verkeerd – er zijn waarschijnlijk goede aspecten aan deze school, maar zonder beheersing van de taal was dit niet de juiste match voor ons.

De zoektocht naar een plek waar onze kinderen zich thuis voelen en goed kunnen leren, blijkt een onverwachte complexe reis in Kopenhagen. Gelukkig hebben we goed nieuws: we hebben een school gevonden waar onze kinderen zich super goed voelen! Hoe we daar gekomen zijn, leg ik in mijn volgende blog uit.

Tot snel,

Annelies