Help! Ik kan niet meer ontspannen!

Paniek! Ik ben het kwijt! Ik weet het gewoon niet meer. De vraag is of ik het ooit heb gekund of gehad, maar op dit moment is het foetsie!
Ik weet dus gewoon niet meer hoe ik écht moet ontspannen.
Voordat we met z’n allen in de vlekken schieten, adem diep in en uit, dan zal ik jullie meenemen in mijn dilemma’s.

Vroeger, en dan doel ik op het pre-kinder tijdperk, had ik vaak al een overvolle agenda. Ik ben dan ook waanzinnig goed in plannen. Leuk, maar ook een nadeel. Eigenlijk soms vet onhandig. Ik kan namelijk ook heel goed ‘creatief plannen’. Zo van, als ik dit zo doe, dan kan dit wel na dat en dan kan zus er ook nog wel tussendoor. Zo iets. Och, het is al vermoeiend als ik dit op schrijf.
Maar op het moment van inplannen voelt het als ‘ziezo, weggewerkt en opgelost!’ Enigszins trots kan ik mij zelfs voelen. Wanneer die volgeprakte dagen dan aangebroken zijn, word ik soms overvallen door een verstikkend gevoel omdat er geen moment niks was.
Rust inbouwen was dus al nooit echt m’n sterkste kant. Dat is gek, want ik voel wel de behoefte aan rust, tijd voor mijzelf en tijd alleen.

En dan nu het heden. De agenda zit nog steeds redelijk vol, maar nu draait het hoofd ook nog eens 24/7 shifts (dat zijn dus geen shifts meer, maar dat doet er niet toe).
Mijn brein is naast de dagelijkse dingen ook constant aan het nadenken: Zijn er nog luiers? Wanneer is de wc voor het laatst schoongemaakt? Heb ik koekjes in huis voor het bezoek van vanavond? O, ik moet nog even een cadeautje bestellen, shit ik ben vergeten Jens z’n jas te wassen terwijl daar nog bloed op zat van de bloedneus van laatst. En ga zo maar door.
Dit, de hele dag.

Zoals je misschien inmiddels wel door hebt, ben ik niet zo goed in ‘hier en nu’. Ik ben meer van ‘straks en later’.
Natuurlijk heb ik ook wel eens een avond niks op de planning en lig ik op de bank. Best regelmatig. Maar ontspan ik dan echt? Eigenlijk niet. Dat brein gaat maar door en die serie kijkt wel lekker weg maar ik kom niet persé tot rust.

Sinds een paar weken ben ik nu elke woensdag ochtend vrij. Kinderen naar de opvang, man aan het werk en ik heb dan tijd voor, jawel, mijzelf! Heel luxe.
In theorie echt geweldig vind ik zelf. Maar in de praktijk prak ik dus nog steeds allemaal ‘nuttige’ dingen in die woensdag ochtend. Whyyyyyy?! Ergens leg ik mijzelf dus allerlei druk op.

Toen besloot ik: ik boek een massage. Heeeerlijk vooruitzicht! Toen ik op die bank lag moest ik mijzelf echt dwingen om in het hier en nu te blijven, om niet na te denken over alles wat er nog moet of komt. En terwijl ik als een slang over die bank kronkelde omdat de masseuse zich door een rug vol knopen en ellende heen werkte (goh, vreemd hè met hoe ik m’n leven indeel), lukte het na een half uur steeds wat beter om in het moment te zijn, tot rust te komen. Dat was lekker zeg!

En dan nu het grote ‘hoe gaan we dit soort momenten vaker hebben en dit volhouden’. Want iedereen weet: ik kan nu heel dapper roepen dat ik dit vaker moet doen bla bla bla, maar puntje bij paaltje is dat natuurlijk enorm lastig.

Dus, kom maar op met die tips! En anders boek ik gewoon (omdat het moet haha) binnenkort weer een massage.