DEEL 5: van maagverkleining naar baby

Acht uur in de avond zegt de klok. Vanaf nu mag ik twee weken niet eten. Maar niet alleen dat, binnen nu en twee weken moet ik 10 kilo afgevallen zijn. Ik mag drie keer per dag een maaltijd shake. En daar moet ik het mee doen. Twee weken, dan staat me operatie gepland. En of de operatie doorgaat dat ligt eraan. Dat ligt eraan of het me lukt om de honger te door staan. Te laten zien dat ik nu al doorzettingsvermogen heb. En dat vol kan houden na dat ik de maagverkleining heb gehad. Maar ook om de vet laag tussen mijn organen te verminderen. Dat maakt de operatie makkelijker. 

Ik voel een verschrikkelijke druk. Normaal word je aangeraden om per week ongeveer een halve kilo af te vallen. Ik moet vanaf nu elke dag méér dan een halve kilo afvallen. Anders haal ik het doel van 10 kilo niet. 

Dag 1 zit ik vol adrenaline. Ik weet dat het moment komt dat ik honger krijg. Maar dat ik niet aan dat gevoel mag toegeven. Het is zes uur en ik pak een maaltijd shake. 200 ml en 217 calorieën. En daar moet ik het mee doen. Om acht uur voel ik me maag draaien. Het is compleet leeg. Het gevoel van honger is niet te beschrijven. Ik ga een rondje wandelen. Afleiding merk ik, dat helpt. 

Zo ga ik de komende twee weken door komen besluit ik. Afleiding zoeken. Al blijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ik blijf die twee weken doorwerken. Ik zou na de operatie al zes weken uit de running zijn. En alhoewel werk me afleiding bezorgd word ik toch steeds met eten geconfronteerd. We gaan met de cliënten van koffie moment naar lunch moment naar eet moment. Collega's die me uit gewoonte vragen wat ik wil eten en dan snel hun woorden terugtrekken. Ik die lijdzaam toe zie hoe hun eten. Want ja, die eet momenten gaan door. Met of zonder mij.

De weegschaal wordt een obsessie voor me. Is er al gewicht af? En ja dat is zo. Het vliegt eraf zelfs. En ik val in de eerste week al de helft van mijn doel af. Tot dat het stopt. Compleet stagneert. Terwijl ik het maaltijd shake dieet trouw blijf volgen. In paniek bel ik het ziekenhuis. Ik leg aan de obesitas verpleegkundige uit dat ik stop met afvallen. Hoe ga ik mijn doel nog redden om in totaal 10 kilo afgevallen te zijn? Ze zegt dat het normaal is. En legt uit dat mijn lichaam in overleving modus schiet. Van de een op andere dag krijgt het geen eten meer. Mijn lichaam gaat in spaar stand. Eten is blijkbaar schaars. En mijn lichaam gaat alles vasthouden wat het binnenkrijgt. Vandaar dat er niks meer af gaat legt ze uit. En voor het eerst in die twee weken. Voelt me doel om de 10 kilo te halen, verder weg dan ooit. Simpelweg onmogelijk.