Deel 2: Moedermelkmania

Paniek dus… De artikelen die ik online vond toen, waren schaars en ingewikkeld. Het ging bijvoorbeeld over achtermelk. Dat daar de meeste calorieën inzaten dus dat moest ik vooral te pakken krijgen wilde ik een goede moeder zijn. Ik werd er helemaal gek van want ik wist nooit of het gelukt was. En al die zakjes en bakjes en bewaarvoorschriften, mijn hersenen konden het niet verwerken. En, als Gijs dan toch wat binnenkreeg van die kostbare melk via die stomme flesspeen, was dat dan de achtermelk of was die naar beneden gezakt in het flesje en dronk hij stomme waardeloze voormelk? Jazeker, ik ben een kei in piekeren. 

Uiteindelijk ben ik er maar mee gestopt want mijn haar werd piekeriger en de verwilderde blik in mijn ogen zorgwekkender en ik bedacht me dat het voor iedereen maar beter was dat ik poedermelk ging geven. Al gaf dat weer tal van nieuwe piekermogelijkheden want welke echt goede moeder stopt nou met borstvoeding?! En, welk poedertje was nou het beste voor mijn allerliefste? Ik struinde natuurwinkels af om nét dat ene pak te vinden wat volgens mij het allergezondst was (in 2010 was het aanbod echt om te huilen vergeleken met nu.) Ik kookte water, liet het zo hygiënisch mogelijk afkoelen, de flesjes moesten onberispelijk schoon zijn. En als ik de deur uitging was het nóg meer voorbereiding. Etc etc etc…

Hoe anders ging het bij zoon twee. Inmiddels werkte ik in de kraamzorg, en al was het maar anderhalf jaar later, het internet was een stuk scheutiger met informatie over borstvoeding dan de vorige keer. Bovendien had ik al een kolf en hielp mijn briljante kraamverzorgende me met de beste opmerking ooit: ‘die schilden zijn te klein voor je tepels, je hebt een grotere maat nodig.’ Wat?! Bestaan er verschillende maten?! Potverdrie, natuuuuuurlijk deed het pijn, mijn lieve overgevoelige tepeltjes werden gewoon mishandeld en gemarteld in die veel te kleine rietjes van die booby-trechters! Geen wonder dat er geen melk uitkwam. Ik had geen idee, er ging een wereld voor me open. Ik bestelde online een paar grotere maten en hatseflats, de melk stroomde eruit. 

Na een paar weken, het kunnen ook dagen zijn geweest, hoefde ik de schelpen/schilden/trechters maar op mijn borsten te zetten en ik voelde de melk al toeschieten. Sterker nog, ik hoefde maar naar de machine te kijken en ik kon de tietenpads in m’n bh al vervangen. Een wijze les leerde ik toen, die ik in mijn werk nog regelmatig toepas: als je niet weet dat iets bestaat, dan kun je er ook niet naar vragen. En die zin in allerlei variaties is gewoon heel vaak waar. Dus je kunt aan een zwangere wel vragen: heb je nog vragen? Maar als zij geen benul heeft van wat haar te wachten staat, waar moet ze dan naar vragen? Of als iemand je in jouw kraamweek vraagt: kan ik je nog ergens bij helpen? Dikke kans dat je zegt: nee hoor. Of je bedenkt iets huishoudelijks ofzo. Maar iets waar je echt wat aan hebt, die gouden tip, het briljante advies, iets dat voor de professional of ‘ervaren’ moeder misschien iets vanzelfsprekends is en supernormaal, dagelijkse rompslomp, dat kan voor een verse moeder een openbaring zijn. Helpen met vragen is belangrijk. En dat maakt iemand uiteindelijk een held.

Degene die mij leerde liggend te voeden: held. Degene die me wees op de tummytub (waarvan ik als zwangere nog dacht dat is gewoon een emmer, hoezo zou mijn baby dat fijner vinden dan een badje?): held. Degene die me vertelde: ga stofzuigen dat klinkt als geluid in de baarmoeder en worden ze rustig van: held. Degene die zei dat de visite wel kan wachten, een baby is nog net zo schattig en newborn na een paar weken: held. Degene die zei dat je recht hebt op kolven tijdens werktijd, wel 25% en als het nodig is nog meer: held. Degene die zei dat ik m’n baby beter kon voeden meteen nadat ie wakker was in plaats van voor het slapen gaan: held. Degene die zei dat een zak bevroren erwtjes op mijn pijnlijke boobs helpt: held. De verloskundige die in m’n kraambed zei dat ze wel met een verdovingsspray kon spuiten voordat ze die trekkende hechting doorknipte: held. Dat ze me überhaupt al wat eerder van een paar van die rotzakjes kon verlossen gaf haar al een heldenstatus trouwens. En zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Mijn tip van de dag: laat de goudentipgever vooral weten hoe superwelkom dat ene advies was en pay it forward.