De tweede had zoveel meer impact!

Heftig

Iedere keer als iemand tijdens mijn laatste zwangerschap tegen me zei dat een tweede kindje best heftig was geloofde ik dat niet echt. Ja, sorry… Ik bedoel, hoe moeilijk kon het zijn? Eentje, die eerste, dat heeft pas impact lijkt me! Ja nee, natuurlijk krijg je er ontzettend veel voor terug en zo, maar een eerste kindje dat gooit je thuis situatie pas echt overhoop.

Aanpassen

Dacht ik dus, hé! Cis was een huilbaby, maar ik vroeg me serieus af wat iedereen nu zo heftig vond aan ouders worden. Na jaren fulltime te hebben gewerkt had ik nu weken achter elkaar vrij en het enige wat ik “moest” was zorgen voor dat kleine meisje. Dat meisje dat zo iets moois in mij naar boven had gehaald, het kostte me echt geen enkele moeite om me volledig aan haar aan te passen.

Relaxed

Natuurlijk heb ik ook een lieve man aan mijn zijde en stonden we samen beresterk. Dus ondanks dat ze zoveel huilde, deed ik het een soort van met twee vingers in mijn neus. Meestal dan, natuurlijk waren er heus ook zware momenten. De keren dat we in de eerste drie maanden al bijna in de auto zaten naar de Huisartsenpost zijn niet op één hand te tellen. Maar toch vond het verder eigenlijk best wel relaxed.

Super oma’s

Toen na drie maanden de oorzaak van het huilen werd gevonden en Cis langzaamaan veranderde in een tevreden baby ging mijn sociale leven weer “aan” en ook dat was weer fijn. Samen voor ons kindje zorgen, beetje werken en met de super opa’s en oma’s om ons heen konden we eigenlijk nog steeds gaan en staan waar we wilden. Geen vuiltje aan de lucht dus!

Best zwaar

Jeetje zeg, in vond een tweede kindje dus echt best zwaar! Kes bleef superrelaxed en Cis was een schattige peuter, maar op de één of andere manier kon ik het allemaal slecht handelen. Ik was echt verre van relaxed. En dat terwijl Kes bijna alleen maar blij lag te blozen vanuit de box. Er ging van alles door me heen, waarom kon ik niet genieten? Waarom had ik stress? Ik voelde me schuldig tegenover mijn kinderen en tegenover mijn man, want er was maar weinig aan met mij.

Combinatie

Achteraf, nu bijna 5 jaar later, kan ik nog steeds niet precies zeggen wat het nu was. Waar het aan lag. Mijn leeftijd? Peuter erbij? Spanningen van de zwangerschap nog? Hormonen? Of misschien een fijne cocktail van dat alles hierboven? 

Overal beren

Al met al kan ik dus wel echt stellen dat ons tweede kindje veel meer impact op mijn leven had dan ons eerste kindje. In tegenstelling tot wat anderen vaak zeggen. En dat had natuurlijk niks met Kes te maken, maar dat had alles te maken met wat er in mijn hoofd om ging. Het leek wel of ik overal beren zag.

Droom baby

En toen… Toen kregen we onze zoon. Een ontzettende lieve, blije en tevreden baby. Een droom baby dus! Van tevoren bedacht ik me dat als dat zo zou zijn dat ik dan intens zou gaan genieten van mijn verlof. Maar Poah… Dat ging allemaal helemaal niet zo makkelijk joh!

Kleuterklas

Laatst stond ik met iemand voor het het raam bij de kleuterklas te zwaaien, en ik liet me ontvallen dat alle clichés waar zijn en ze inderdaad echt zo snel groot worden. Zei diegene: “misschien toch nog een derde Kim?” Ik kan je vertellen dat mijn “Nee!” er heel snel, duidelijk en zelfverzekerd uitkwam. Ik kreeg het al heet bij de gedachte. Wij zijn gelukkig compleet… En compleet gelukkig!