De grootste verandering sinds ik moeder ben

“Ik ben voor het eerst alleen thuis met Pep en ik besef me zojuist dat ik nooit meer alleen thuis ga zijn”. Dit berichtje stuurde ik destijds naar een vriendin toen Teun, mijn vriend, even de deur uit moest en ik dus voor het eerst een uurtje alleen thuis was met onze zoon.

Ik zat op de bank. Pep lag te slapen in de box. Het huis was helemaal stil en ik kon alleen maar denken aan het feit dat ik nooit meer alleen thuis zou zijn. Dat vond ik echt zo bizar en overweldigend tegelijk. Bizar omdat ik blijkbaar aan zoiets onbenulligs dacht en overweldigend omdat ik op dat moment de verantwoordelijkheid in al zijn omvang op me voelde drukken.

Dat mooie, lieve, slapende en kleine mannetje achter me had mij nodig. Mij! Dat voelde zo groots. Zo intens. Alledaagse dingen als even naar buitengaan als ik daar zin in had. Een boodschapje doen. Even op en neer naar een vriendin. Of spontaan een middagje gaan shoppen. Een nachtje weg. Of ongestoord in huis aanrommelen. Dat kon dus allemaal niet meer. Of althans, niet zonder nadenken.

Ik zie mezelf nog zitten die middag. Ik lag nog in de kreukels van de bevalling, dus een blokje om met Pep zat er sowieso niet in. Anderzijds, Pep was 1,5 week oud en ik voor het eerst moeder, dus ik had überhaupt nog geen idee hoe je de deur uitgaat met een baby. Want ik weet niet hoe andere ouders dat ervaarden, maar ik vond met je baby op pad gaan echt een hoofdstuk apart. Maar goed, dat ter zijde.

Dus daar zat ik, op de bank een beetje voor me uit te staren en tikte het berichtje aan mijn vriendin. Zo fijn als ik thuiszijn altijd vond, zo erg vloog het me toen aan.

Nu, ruim 10 maanden verder, was ik laatst weer heel even echt alleen thuis. Pep was nog op het kinderdagverblijf en Teun nog op zijn werk. Ik stond in de keuken alvast het avondeten klaar te maken. Wat een rust. Zo was dat dus, toen Pep er nog niet was. Een compleet andere wereld. Een vorig leven ofzo.

Teun belt. Hij heeft Pep opgehaald van het kinderdagverblijf en ze zijn onderweg naar huis. Halleluja! Mijn mannen komen naar huis.

Alleen thuiszijn is zó 2023.