De balans is even zoek..

We zitten er even doorheen en met "we" bedoel ik vooral Emily en Noor. We hadden tijdens het co-ouderschap (week-om-week) een fijn ritme dat voor iedereen goed werkte. Nu dat Emily drie van de vier weekenden bij ons is, moeten we een nieuw ritme vinden.

Dit is alleen makkelijker gezegd dan gedaan. Emily moet nu in twee volle dagen (bonus) dochter, grote zus, vriendin, kleindochter en kind zijn. Daarnaast moet Noortje ineens d'r papa en mama delen met niet alleen een zus, maar ook een broertje en dan wil d'r zus ook nog eens heel erg graag alleen maar samen spelen. Vooral daar gaat het mis, Emily wilt heel graag in de korte tijd dat zij hier is, alle aandacht aan Noor geven en Noortje is het liefste op zichzelf. 

Wanneer Noor ergens mee speelt, wilt Emily er ook mee spelen en pakt het af, in de hoop dat Noor dan mee gaat spelen. Alleen wordt Noor boos en pakt het terug, daarop wordt Emily boos of verdrietig en geeft een duw of pakt het speelgoed weer af. Dit gaat van kwaad tot erger en voor je het weet heb je twee kattende meiden die elkaar in de haren hangen. En wij? Wij spelen de hele dag politieagente. 

Het is weer zo'n weekend. Noor is niet fit en wilt helemaal niks. Emily wilt te veel.. (begrijpelijk) Twee huilende meiden op de bank. Ik zit er even doorheen en app gefrustreerd mijn moeder. Vooral gefrustreerd op onzelf, waarom kunnen we die balans nou niet herpakken? Al mijn frustratie app ik aan mijn moeder. Waarom kan Emily niet even zelf spelen? Waarom wilt Noor niet heel even samen spelen? Waarom is het niet gewoon even gezellig en hoeven mijn man en ik niet constant agentje te spelen of apart wat te doen met de meiden terwijl Luxx ook de nodige aandacht vraagt. Gelukkig kan ik alles kwijt bij mijn lieve mama en voel ik mijn frustratie ook weer afzakken wanneer zij zegt dat we het goed doen. Dat ritme komt er wel weer. Mijn man besluit een rondje met de hond te wandelen en ik neem wanneer hij terug is een hete douche en vouw even in stilte een wasje op. We kunnen er weer tegenaan...