Daar gingen we weer, op naar een nieuw avontuur

Mijn man was daar al een maand en wij konden natuurlijk niet wachten om naar hem toe te gaan. Samen met de meiden en onze koffers vetrokken ik naar Athene, vanaf Athene is het nog 3,5 uur met de taxi naar ons huis. Bij aankomst dacht ik echt, waar zijn we weer aan begonnen. Al kijk ik ook altijd uit naar een nieuw land met nieuwe avonturen en die we nu dus met zijn viertjes gaan beleven. We hebben inmiddels al in 4 verschillende landen gewoond, maar met twee kinderen is alles anders.

Helaas begon de ellende met Isabella pas echt in Griekenland. Hoe ze in Nederland aardig op gewicht bleef, kwam ze hier niet meer aan. Voor vertrek was ik nog bij de kinderarts geweest en die gaf me een medicijnen tegen het spugen. Nou wat een ellende was dat… echt alles zat onder het medicijn. Dit spuugde ze namelijk net zo hard uit, alleen was dit nu een gelig spul.

Ook het stemmetje van het hoort erbij sommige baby’s pugen nou eenmaal veel. Toch voelde dit voor mij niet goed. Ze werd steeds zwakker en uiteindelijk er voor gekozen om in Griekenland naar de kinderarts te gaan. Voor mijn gevoel legde ik haar al elk uur van de dag aan mijn borst, maar nu kreeg ik als advies om nog meer te doen. Ik zag het echt niet meer zitten. Ook heb ik een speciaal dieet gevolged op advies van de dokter. Ik

Helaas bleef ze maar niet aankomen en ging het dus steeds slechter. Ik kon zelf ook echt niet meer. Al werd in eerst instantie flesvoeding mij afgeraden, omdat ze daar ook van kan gaan spugen en het maagje nog meer van slag kan raken.

De slaapuren werden steeds korter en ik storte weer helemaal in. Als moeder kan je je ook zo onzeker voelen als het even allemaal niet gaat. De angst voor weer een postnatale depressie speelde steeds meer op. Gelukkig is het deze keer niet zover gekomen.

Tot dat ik zelf helemaal brak bij de kinderarts gaf ze me speciale flesvoeding om te proberen in de avond voor het slapen zodat ze wat meer zou gaan slapen. Uiteindelijk hadden we haar 2 flesjes fledvoeding per dag gegeven en eindelijk begon ze wat op te leven en aan te komen.

Vaak vroeg ik me af wat als ik Nederland was gebleven, maar dat zul je nooit weten.

Gelukkig heeft de Griekse zon wel echt mee gedragen aan mijn herstel. Ik ben er nog niet, maar voel me al veel fijner! We genieten nu echt van ons leven in Griekenland, waar ik jullie in mijn volgende blogs wat meer over zal vertellen!

Liefs,

Charlotte