Blogger in het zonnetje: Annebel, mama van Noah

Februari is begonnen, wat betekent dat het moment is aangebroken om de schijnwerpers te richten op een nieuwe blogger! Deze keer staat Annebel (30) centraal. In de afgelopen weken heeft zij talloze blogs geschreven waarin ze haar kwetsbare verhaal deelt over het verlies van haar zoontje Noah. Ze neemt ons via haar blogs mee in het proces van onzekerheid, verlies en rouw. Laten we meer te weten komen over haar!

Annebel (Bell) woont momenteel nog bij haar ouders in Rotterdam, samen met haar vriend Xander. Samen delen zij een passie voor reizen, houden ze van spelletjesavonden en gezellig uit eten gaan. In het dagelijks leven zijn ze allebei actief in de logistieke sector. Xander runt zijn eigen containertransportbedrijf, terwijl Annebel momenteel bezig is met het zoeken naar een nieuwe werkuitdaging. 

Hoe ben je begonnen met bloggen op Mamaplaats?

"Vanaf het begin had ik het gevoel dat er iets niet klopte met Noah. Daardoor ben ik intensief gaan zoeken op internet om te zien of er iemand was met een vergelijkbaar verhaal. Ik kon echter niets vinden en raakte er gefrustreerd van. Uiteindelijk besloot ik mijn verhaal op te schrijven, voor de volgende moeder die net zo radeloos is als ik was. Voor die moeder die niet weet wat er met haar kindje aan de hand is, maar die diep van binnen voelt dat er iets niet in orde is."

Wat is je mooiste ervaring als blogger op Mamaplaats?

"Dat mensen echt met je meeleven, we hebben zoveel lieve reacties gehad. Moeders die ook een kindje hebben verloren, moeders die ook een kindje hebben met een metabole ziekte. Ondanks dat het bloggen voor mij een uitlaatklep is, help je er indirect ook andere moeders mee. En dat vind ik toch wel het allermooiste wat er is."

Welke momenten met Noah koester je het meest?

"Poeh, welke momenten niet? Ik koester elk moment dat ik met Noah heb beleefd. Of het nu de nachten in het ziekenhuis waren, zijn eerste lach, de keer dat hij per ongeluk in de hand van mijn moeder poepte, of de momenten waarop hij heerlijk bij mij lag te slapen en we samen uren op de bank doorbrachten. De lijst is eindeloos."

Hoe verwerk je dit immense verdriet?

"We verwerken dit verdriet door erover te praten, te erkennen dat Noah er was en er nog steeds is. We blijven tegen hem praten en accepteren de emoties die naar boven komen. Als ik op een dag moet huilen omdat ik hem zo mis en het verdriet me overweldigt, dan sta ik mezelf dat toe. Natuurlijk blijf ik me afvragen: waarom? Waarom overkomt ons dit? Maar eerlijk gezegd, waarom niet? Wat Noah had was pure pech; daar had niemand van tevoren iets aan kunnen doen. 

Hoe hard het ook klinkt, dit vormt ons ook weer, brengt ons weer met beide benen op de grond. We maken ons niet meer druk om onbelangrijke zaken en genieten meer van de kleine dingen, van het leven. We leven voor Noah; hij zal altijd een deel van ons zijn. Ondanks dat hij er fysiek niet bij is, vormen wij altijd een gezin van 3. Noah blijft altijd onze trots en we kunnen veel van hem leren. Eind september nemen we deel aan Mudmasters in Biddinghuizen en schrijven we ons in als Team Noah. Opa's, oma's, tantes en ooms doen allemaal mee, en we hopen geld op te halen om aan stichting Metakids te schenken."

Wat wil je andere ouders meegeven die hun kindje zijn verloren?

"Ik vind dat een lastige kwestie. Iedereen gaat er op een andere manier mee om, en het hangt ook af van de omstandigheden waarin het is gebeurd. Begrijp me niet verkeerd, het overlijden van je kind is het ergste wat je kan overkomen, maar wij wisten dat Noah zou overlijden. Daardoor hebben we nog herinneringen kunnen maken en afscheid kunnen nemen. Het beste advies dat ik kan geven is om de emoties te accepteren die je voelt. Of je nu keihard wilt huilen, schreeuwen of lachen, doe het. Er is geen goed of fout. Probeer echter wel door te gaan, hoe moeilijk dat ook is."

Laat je een ❤️ achter voor Annebel?

Deel vooral ook je eigen verhaal en wie weet word jij de volgende blogger van de maand!