Adoptie van je eigen kind, is dat echt nodig?

Naast alle leuke dingen zoals het uitkiezen van de babykamer, het zoeken naar de perfecte naam en bedenken hoe je alles wilt indelen, komen er natuurlijk ook praktische zaken bij kijken.Je moet al vrij snel in de zwangerschap een verloskundige zoeken, opvang regelen, kraamzorg aanvragen en in ons geval ook: de adoptie regelen.Serena is automatisch 'meemoeder' (wat een kutwoord) na het erkennen van ons kindje, omdat we getrouwd zijn. Maar we willen Serena niet als 'meemoeder' zien, maar als volledig moeder. En een erkenning is terug te draaien in Nederland. Uiteraard alleen met een geldige reden, maar voor ons een belangrijk issue om toch te kiezen voor adoptie. 

Ook zou alles dan beter geregeld zijn als  we in het buitenland zijn. Bij een kindje met twee moeders, wordt er gekeken naar wie het kindje heeft gedragen. Stel dat er iets op vakantie gebeurt en Serena kan daar geen medische keuze maken over ons meisje, OF zij mag niet naar Nederland met haar zonder mij, dan kan ik daar echt niet mee leven.

Na wat onderzoek op internet naar alle opties en een gesprek met een jurist, zijn wij uitgekomen op een adoptie. Een advocaat die gespecialiseerd is in regenboogfamilies, staat ons bij om de adoptie aan te vragen. Wij hebben alle benodigde documenten ingestuurd die nodig zijn. En gelukkig waren alle voorbereidingen vrij snel gedaan. We hebben via de gemeente in Utrecht wel alvast de naamkeuze laten vaststellen. Zo heeft onze dochter vanaf het begin de achternaam van Serena, en niet pas wanneer de adoptie rond is.Het is wel belangrijk om te weten, dat er na een erkenning, geen adoptie meer mogelijk is.Wanneer onze kleine meid is geboren, moeten wij haar geboorteakte naar onze advocaat sturen. Die zorgt ervoor dat het volledige dossier doorgestuurd wordt naar de rechtbank. Na ongeveer zes tot acht weken, zal de uitspraak zijn en is Serena met terugwerkende kracht, direct vanaf de geboorte, net zoveel moeder als ik. En dat is voor ons gevoel natuurlijk al vanaf dag één zo, maar juridisch wordt dat helaas niet zo gezien. Sterker nog, ons kind is voor ons gevoel ook Serena’s eigen vlees en bloed!Er hangt ook nog een aardig prijskaartje aan vast.. Zo waren wij per inseminatie € 295,- kwijt x6 pogingen = € 1.770,-. De laatste poging kostte ons zelfs € 350,- in verband met een prijsverhoging. We hadden ook voor iedere maand nieuwe ovulatietesten nodig, ik heb twee keer mijn eigen risico van mijn zorgkosten moeten betalen én de adoptie kost ons ook nog ongeveer € 1.000,-.Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt ontzettend blij met de kansen die wij als regenboogfamilie in Nederland hebben. Maar niet iedereen zou misschien dit bedrag zomaar kunnen missen. Ik gun namelijk iedereen een kindje die een kinderwens heeft! Ik hoop dat deze kosten, uiteindelijk inkomensafhankelijk gaan worden, zodat ook iedereen met een kinderwens en een ‘kleinere’ spaarrekening, hun droom in vervulling kan laten gaan.

Inmiddels ben ik bevallen van onze prachtige dochter en genieten we volop van ons meisje. Volgende week komt mijn bevallingsverhaal online. Ingeleid vanwege extreme zwangerschapscholestase..

Volg ons ook op Instagram: rmoon.sreen