Abracadabra

De vragenlijst lijkt oneindig. Elke keer wanneer ik ‘ja’ antwoord lijkt de acupuncturist iets blijer te kijken: weer een patiënt erbij. ‘Nu wil ik graag nog even naar uw tong kijken’. Ik denk dat ik hem niet goed heb verstaan. ‘Pardon?’ Ik stotter een beetje. ‘Uw tong’. Hij laat zien hoe het moet. Na enige twijfel imiteer ik de beste man toch maar. Ook mijn polsen worden grondig onderzocht. Ongeveer een minuut lang zitten we zwijgend tegenover elkaar, onze handen in elkaar gevouwen, zijn vingers op mijn pols. Ik heb geen idee wat hij aan het doen is en vraag me na enige tijd af of hij niet per ongeluk in slaap is gevallen. Net voordat ik een ingestudeerde kuch wil inzetten heft hij zijn hoofd. ‘Het is wel duidelijk, er is sprake van leegtebloed’. Juist. Daar komt dat eenzame gevoel dus vandaan.

Volgens de acupuncturist is het jammer dat ik niet eerder ben gekomen omdat dit probleem makkelijk te verhelpen is binnen vrijwel korte periode. Ik ga ervan uit dat hij hiermee wilt zeggen dat ik over een maand zwanger kan zijn. Hij stelt voor dat ik kruiden ga gebruiken en daarbij een directe acupunctuur behandeling. Oftewel: nog meer naalden in mijn lichaam. Op deze manier kunnen we mijn cyclus en alle organen weer goed op gang brengen. Ik antwoord opnieuw alles met ‘ja’ en merk dat deze manier van communiceren het beste werkt voor onze relatie.

Hij legt een paar handdoeken voor me neer en gaat meteen van start zodra ik op de bank lig. ‘Volgende keer wel je eigen handdoeken meenemen, anders kunnen we blijven wassen’. Blijkbaar had ik dit moeten weten. Hoewel de man precies weet wat hij aan het doen is, voelt het toch als een soort abracadabra behandeling. Het heeft iets weg van de Volle Maan sessie die ik enkele maanden geleden met mijn vriendin heb gehouden. Zittend tussen de kristallen en een brandend Palo Santo houtje, voelde het toch een beetje alsof ik mijn nuchtere, West-Friese roots aan het verloochenen was. Net zoals nu. Elke naald die de man in mijn lijf zet, zorgt voor een tinteling die doortrekt naar de rest van dat lichaamsdeel. Eenmaal aangekomen bij mijn buik stopt hij even. ‘Een tatoeage zie ik’. Hoewel ik in zijn stem geen oordeel kan bespeuren, schaam ik me toch. ‘Uit een rebels verleden’ antwoord ik met een rood hoofd. Hij knikt alsof hij het begrijpt. Mijn schaamte verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra hij de eerstvolgende naald in mijn buik prikt. Het lijkt alsof mijn hele geslachtsorgaan een seconde onder stroom staat. Ik til mijn hoofd om te checken of we niet ongemerkt zijn overgegaan naar elektroshocktherapie en zie het mondmasker van de acupuncturist omhoog bewegen. De reflex is hem niet ontgaan. ‘Deze zit ter hoogte van je eierstokken’. Ik bedenk me dat ik twee eierstokken heb en dat de ander waarschijnlijk niet aan de dans gaat ontspringen. Ongeveer zestien naalden verder wordt mij verzocht om te ontspannen voor de komende vijftien minuten. Het lukt een beetje. Bij het afscheid krijg ik Chinese kruiden mee die ik driemaal daags moet innemen. 'Op de tong laten smelten en wegspoelen met water'. Alles voor het goede doel.

Eenmaal thuis vraagt mijn vriend hoe ik de behandeling heb ervaren. Ik geef hem de highlights op een genuanceerde manier, maar ik merk dat zelfs deze versie hem niet overtuigt. ‘Baat het niet, schaadt het niet’ zeg ik kordaat. Ik vouw mijn armen over elkaar. ‘Bovendien is wetenschappelijk bewezen dat acupunctuur de kans op zwangerschap vergroot’. Ik ga nog even door met mijn betoog en ik zie de grijns op zijn gezicht steeds groter worden. ‘Oké prima, placebo-effect is ook een effect’ sluit ik af. Ik ben lichtelijk geïrriteerd dat ik vooral mezelf aan het overtuigen ben. ‘Mooi’ zegt hij, ‘vanavond nog even met kristallen zwaaien en dan kan het niet missen deze maand’.