Weleens van 'Postnatale Depletie' gehoord?

Waar ik me het meest over heb verbaasd na mijn bevalling, was hoeveel aandacht er voor mijn gezondheid was tijdens mijn zwangerschap en hoe totaal onbelangrijk dat leek voor iedereen daarna. Terwijl, het welzijn van je gezin en uiteraard je kleintje(s) volledig afhankelijk is van hoe (goed) het met jou gaat.

Het echte werk begint zoals je als mama inmiddels weet pas ná de bevalling. Herstellen van het maken van een mensje, de bevalling en de zorg voor een hulpeloos wezentje is topsport. Daarbij leggen we de lat torenhoog en voelen we constant de (bestaande of ingebeelde) druk van de mensen om ons heen.

Ondanks dat alles blijft de verwachting dat we 6 weken na de bevalling weer de draad oppakken alsof er niks aan de hand is. Dit is voor het merendeel van de mama’s irrealistisch. En wanneer je toch met de tanden op elkaar doorgaat, merk je vaak dat je tegen allerlei (vage) klachten aanloopt.

Na zelf een jaar te hebben rondgelopen met mijn postnatale klachten - die met de kennis van nu helemaal niet uitzonderlijk waren - had ik een A-HA moment toen ik leerde over 'postnatale depletie'. Wat ik doormaakte, was opeens 'logisch'.

Want wanneer je zwanger bent, raken je reserves op. En aangezien we hier geen rekening mee houden, beginnen de meeste moeders met een (veelvoorkomend) achterstand aan de marathon van het moederschap. 

Met postnatale depletie als term/syndroom kijk je naar de gezondheid van jou als mama met de ontstane hormonale (dis)balans in je achterhoofd. Klachten die vaak voorkomen zijn:

- overdreven stress reactie wat kan leiden tot een mama burn-out

- moe, moe, moe 

- mama brein (vergeetachtig, geen concentratie, geen overzicht kunnen houden)

- de zogeheten anxiety/hyperalertheid en angstgevoelens

- geen conditie

- ziek worden bij het minste of geringste

En dat alles in de context van het zware werk van het maken en zorgen voor een nieuwe mensje.

Ik ben 4 jaar geleden uitzonderlijk met postnatale moeders gaan werken, omdat ik deze vergeten groep met alles wat ik zelf heb meegemaakt wil helpen. En in de afgelopen tijd heb ik met heel wat mama's mogen samenwerken. Ik heb geleerd dat wanneer ik door de 'postnatale depletie' bril van uitputting kijk dan zijn de (vage) klachten veel beter te begrijpen.

Als mama's hebben we heel wat ballen die we in de lucht moeten houden. En dit heeft een fysiek effect, maar tegelijkertijd ook mentaal. En dat werkt door op verschillende onderdelen van het leven; de relatie met je partner, met je kleintje, je zelfvertrouwen, je werk, de relatie met familie en vrienden, de verschuiving van prioriteiten en wat betekent dit nu allemaal voor wie jij bent?

Soms is het lastig om te begrijpen dat wat je fysiek ervaart, intiem verbonden is met je mentale gesteldheid. Maar uit ervaring weet ik nu dat wanneer jouw lichaam herstelt, jouw mentale gesteldheid zich ook herstelt. Zonder de bouwstoffen om o.a. je goed gevoel hormonen aan te maken, is het geen wonder dat je somber blijft, contant gestresst bent of rondloopt met zo'n kort lontje.

Weet, je bent niet gek, je bent zeker niet alleen aan het worstelen en nog belangrijker je kunt er wat aan doen!