Waar leg jij de focus?

“What if life was always happening for you and not to you?”

Deze zin zit de laatste tijd veelvuldig in mijn hoofd. Want ja, wat als het leven altijd vóór jou zou werken en niet tégen jou? Wat als de problemen die op je pad komen geen problemen zouden zijn, maar kansen? Wat als je anders naar de dingen zou kijken, hoe anders zou jij je dan voelen?

Nog geen twee weken geleden kregen wij verschrikkelijk nieuws. Mijn schoonmoeder, die al een paar weken rondliep met wat buikklachten die maar niet wegggingen, kreeg die ene zin te horen. Die zin die je eigenlijk nooit zou willen horen: je hebt niet lang meer te leven. De vage buikklachten die ze namelijk al even had bleken namelijk niet veroorzaakt door een ontsteking, maar door kanker. Alvleesklierkanker. Uitgezaaid. En dus kreeg ze haar vonnis: nog 6 maanden te leven. En als ze voor lichte chemo zou kiezen nog 8 maanden. Radicaal behandelen heeft al geen zin meer, zo zeggen de doktoren.

Even waren we volledig van ons pad. We, als in mijn vriend en ik. Want ja, wat doe je als je (schoon)moeder niet lang meer te leven heeft? Of beter gezegd: wat kan je doen? En toen, na even gehuild te hebben, kwam dat zinnetje weer in mijn hoofd. “What if life was always happening for you, and not to you?” Wat als dit nu op ons pad komt vóór ons, en niet om ons te pesten? En dus kozen wij ervoor om er onze eigen betekenis aan te geven.

We kozen er voor om deze enorme tegenslag om te zetten naar iets positiefs. Niet omdat dat moest. Niet omdat we niet realistisch zijn. Niet omdat we “positief willen denken”. Niet omdat we bang zijn voor een slechte afloop. Maar wel omdat we er alles uit willen halen wat er in zit. Omdat we niet in angst willen leven. Niet constant in zorgen willen leven. En we niet willen lijden.

En dus kozen we er voor om deze enorme tegenslag een positieve betekenis te geven. We kozen ervoor dat het voor ons betekent dat wij dit nooit mee willen maken. Nooit zelf deze diagnose willen krijgen. En dat wij wel onze kleinkinderen heel oud willen zien worden (mochten we kleinkinderen krijgen uiteraard :P). En dat wij uit de tijd die we nog hebben samen met onze (schoon)moeder, samen met Jens en Gijs hun oma, het maximale gaan halen. En nog heel veel mooie herinneringen gaan creëeren.

We kozen er voor om dankbaar te zijn dat we nu al weten dat ons niet meer zoveel tijd is gegund. Om dankbaar te zijn dat wij wel nog die tijd hebben om mooie momenten samen te beleven. Want zoveel mensen weten niet hoe lang ze nog te leven hebben. En zoveel mensen verliezen uit het niets ineens hun ouders, schoonouders, opa’s of oma’s zonder ook maar één waarschuwing vooraf.

En dus kozen wij. We kozen er voor om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Maar om de focus te verleggen. Om voor onze eigen gezondheid te kiezen. Om dankbaar te zijn. Om lief te hebben. En om te leven.

Want, lieve mama, dat is waar het leven om draait. Het leven draait er om dat je gaat leven. Dat je geniet. En dat je leert van tegenslagen. En geloof me of niet, maar het is mogelijk. Het is mogelijk, om juist in die tijd dat het allemaal moeilijk lijkt, of juist alles tegenzit, optimaal te genieten.

Zelfs met kleine kinderen. Zelfs met een drukke baan. Zelfs met heel veel ballen die je hoog te houden hebt.

Het kan. Het gaat erom waar jij je op focust. Welke betekenis jij aan de dingen geeft. Waar jij je aandacht op legt. Want, ze zeggen niet voor niets: wat je aandacht geeft groeit.

Dus, lieve mama, waar kies jij voor? Waar ga jij je op focussen? Wil je het met me delen?