Uitgerekend nu.. In Portugal: buikgriep

Dag van vertrek

Zaterdagochtend moesten we om 8 uur de deur al uit voor onze vlucht. Best een hectische ochtend. Nog even wat ophalen bij mijn moeder thuis. Ik zou even snel naar binnen gaan, zodat we direct konden vertrekken. Ik hoorde hard gebonst op de deur en mijn vriend stond daar met Lenthe die flink had overgegeven in de auto. Gek dacht ik.. Lenthe geeft nooit over, maar misschien voelt ze de spanning of was de ochtend toch te druk? Ze was verder vrolijk en speels en maakte geen zieke indruk. Had ook goed gegeten en gedronken. Even haar temperatuur meten; verhoging/lichte koorts (38.0). Ook niet heel spannend. 

De dag ervoor heeft ze nog leuk gespeeld met haar nichtjes en neefje bij de kinderboerderij (een modderpartij!). 

Eenmaal haar omgekleed en verschoond weer de auto in. 

Nadat we geland waren moest ze blijkbaar nog een keer overgeven (tijdens de landing). 

En toen begon de ellende

Eenmaal in Portugal viel wel het kwartje: overgeven, verder niet meer willen drinken en eten en verhoging. Lenthe had mogelijk een buikgriepje. In de avond zaten we in het ziekenhuis, omdat ze die dag 3 keer had overgegeven, vanaf eind ochtend niet meer had gedronken, verhoging had en slechte plasluiers had. Lenthe maakte ook een vermoeide indruk. In het ziekenhuis konden ze geen woord Engels en moesten we het doen met Google translate. Gelukkig was de verhoging weg en kregen we te horen dat Lenthe niet aan het uitdrogen was (na uitgebreid Lichamelijk onderzoek) ze kreeg een middel tegen de misselijkheid en ORS en we kregen te horen dat ze gewoon even goed moest uitzieken en dat ze een gezond kindje is en dat haar lichaam dit zelf kan. Ik moet wel zeggen dat ze onwijs aardig waren in het ziekenhuis. 

We waren maar 5 dagen in Portugal en ik was blij dat mijn familie er ook was. Lenthe was een duf konijntje, we kregen er met moeite drinken in en gelukkig kon ik ventileren bij mijn moeder en zusje,  want ik vond het enorm zwaar om te zien dat ze zo slecht dronk en niet at en ze zo vermoeid was. Ook gaf ze tot 3 keer per dag over en had ze ontzettend veel breiige ontlasting (normaal is ze geobstipeerd). Gelukkig had ze elke keer toch een plasluier (ookal was het een minimale) en kon Lenthe toch nog met momenten genieten van het water (ja alleen even spetteren met haar voetjes). Ook genoot ze van de aanwezigheid van haar nichtje, oma en opa, tante en oom en neef (knuffelen.. Lekker veel knuffelen). 

Ook wij als ouders hebben nog met momenten kunnen genieten. Toch zit je hoofd bij haar herstel. Ze heeft nog nooit buikgriep gehad en je merkt dan dat je zelf ook nog niet weerbaar genoeg bent mentaal. Je moet het vertrouwen hebben dat ze wel drinkt als ze dorst heeft of vocht nodig heeft en achteraf deed ze dat gelukkig ook wel. Een dreumes kan op weinig vocht leven een paar dagen. Blijkbaar had ze het nodig om haar maag rust te geven. 

Terug in nederland:

Nu ruim een week verder is ze gelukkig weer beter en eet en drinkt ze weer goed. We zijn nog een keer langs de huisarts geweest en die bevestigde dat haar lichaam dit echt zelf moet doen en ze wel herstelt. Haar maag heeft tijd nodig om weer alles in dezelfde hoeveelheid te kunnen verteren. 

Aan alle moeders met een baby/dreumes met buikgriep: volg je moedergevoel en bij twijfel altijd even overleggen. Ook in het buitenland hebben ze medische hulp en kom je met creatief denken enorm ver in communiceren. 

Zoals mijn zusje elke keer zei: Angel je beland weer down the rabit holl... ' 

Als je er mentaal even doorheen zit, omdat je baby/dreumes zo slecht drinkt en niet eet: blijf rustig uit ervaring zeg ik dat het geen zin heeft om je te laten lijden door die emotie en voooooral niet teveel Google (dat heeft echt averechts geholpen).