2 jaar geleden
Toen het beter ging
Heel de maand maart ben ik gefocust geweest op zo snel mogelijk herstel. Doordat mijn lichaam in de vluchtstand stond was ik bijna 10 kilo aangekomen, maar ik voelde me beter worden en sterker. Langzaam maar zeker kreeg ik de kracht in mijn lichaam terug.
Cognitief was nog een ander verhaal, ik was nog erg warrig en wazig. Het ergste hadden we gelukkig wel gehad, op ieder vlak merkte ik verbetering. Ieder beetje energie wat ik had gebruikte ik voor mijn herstel.
Ik wilde zo snel mogelijk weer op krachten komen, dus ik deed braaf mijn oefeningen van de fysio en breidde dat langzaam uit. Het lukte nog niet om alles achter elkaar te doen, dus vaak deed ik het verspreid over de dag. Ik wisselde af met mijn werk omdat ik merkte dat dat voor mij erg fijn werkte.
Mijn leven stond puur en alleen in het teken van herstel en dat werkte. De oefeningen konden steeds een beetje meer en steeds een beetje zwaarder. De rest van mijn leven stond nog stil. Ik werkte wel, maar kon nog niet zo veel betekenen voor mijn collega’s. En mijn opleiding, ik weet niet hoe, maar ook die heb ik er door gedrukt. Terwijl ik dit schrijf wacht ik nog op de uitslag van het laatste examen, dus duim voor me, asjeblieft.
Halverwege maart ben ik weer voor het eerst langsgegaan op werk. Het deed me oprecht heel veel goed om mijn collega’s even te zien. K. was met me mee, want in staat om te rijden was ik nog niet.
Op de weg naar buiten kwam ik een van de directieleden tegen. Hij vroeg me direct hoe het ging en noemde dat naar wat hij had gehoord, het heel heftig is geweest. Ik beaamde dat en noemde dat ik heel blij was dat ik tegenwoordig niet meer om 7 uur op bed lag. Mijn collega grapte daarop dat ik tegenwoordig het grote mensen journaal weer kon kijken. En inderdaad, daar waar ik 2 maanden terug het jeugdjournaal niet haalde en 2 dutjes op een dag nodig had, daar redde ik het nu met één slaapje in de middag tot het “grote mensen” journaal.
Het directielid vroeg ook gelijk aan K. hoe het voor hem was, hoe hij dit allemaal ervaarde. Omdat zowel K. als ik in de scheepvaart werken hoefden we hem niets uit te leggen, hij snapt hoe het normaal gesproken gaat en aan enkele woorden had hij dan ook genoeg om te weten hoe het nu gaat.
Het leek allemaal weer beter te gaan, maar begin april kregen we een flinke tegenslag.
