Tijd heelt alle wonden niet
De r in de maand.
De R van rs
De r in de maand. De r van rot verkoudheid. Een verkoudheid die zorgde voor de heftigste twee weken ooit. Een verkoudheid die steeds werd afgedaan als ‘het komt wel goed’. Meerdere keren liepen wij met onze vijf weken oude Bo bij de huisartsenpost binnen. Steeds werden we niet serieus genomen. Tot die zaterdagavond dat we eindelijk op de EHBO belande. Ik moest je een flesje geven om te kijken wat je deed. Maar je kleine lichaam was op en je stikte in je slijm. Wat volgde was een scene uit een slechte film. Mijn man gillende over de hal dat ze ons moeten komen helpen en ik met Bo in mijn armen die niks meer deed. Mijn baby mijn lieve Bo hing in mijn armen. Kippenvel toen en nu als ik daar aan denk. Het was de start van twee vreselijke weken vol van spanning, zuurstofmeters, sondevoeding en zelfs op oudjaars dag een overplaatsing.
Toen van de week Saar van de week ineens echt ziek werd triggerde dat alles in mij. Ik werd terug geplaats op die eenzame stoel. Die stoel waar ik vier jaar geleden op zat. Een houten klapstoel vanwaar ik zag hoe zusters en doctoren mijn kleine Bo probeerde te helpen dat beetje zuurstof die zo nodig was binnen te krijgen.
Een eenzame tijd in een bijna leeg ziekenhuis. Zoveel mogelijk kindjes vierde kerst thuis. Wij niet. Wij konden nergens heen. Ik op mijn klapstoel en jij in je bedje. Een bedje waar ik je niet eens uit mocht halen. De zuster kwamen en gingen. Verhalen over kerst en een cadeautje voor jou onder de boom in het ziekenhuis. Daar zitten we, 24 december tranen over mijn wangen en mijn kleine mopje bijstaan met haar oneerlijke strijd voor zuurstof.
We zijn nu vier jaar verder en nog, bekruipt mij die vreselijke angst als de r in de maand komt. Als Bo verkouden is en haar hoest haar benauwd maakt.
je hebt geknokt als nooit tevoren
en in een oogwenk van de tijd
was je verslagen maar ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas of het gister was
maar dat kan niet
want ze zeggen dat het slijt
tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet
Veldhuis & Kemper - Tijd heelt
Nee, tijd heelt de wonden niet. Het legt ieder jaar een iets dikkere pleister eroverheen. Het gevoel en de spanning ebben steeds iets meer weg. Maar laten we het niet wegstoppen. Gevoel mag er zijn. Iets wat heftig was mag er zijn. Laten we ons leven niet leiden door angst. Laten we leven en accepteren dat gevoel ons soms overkomt.
Anoniem
Heftig hoor Kim. Ik herken het gevoel als je kind met kerst in het ziekenhuis ligt. Vreselijk en er is niks feestelijks aan. En tuurlijk mag het gevoel er altijd zijn. Zeker niet wegstoppen ❤️
Anoniem
Jeetje wat heftig! Maar... Bo? Ik zie haar niet tussen de namen van je kindjes staan. Heb je nu 4 kindjes dan?
Anoniem
Mijn zoontje van nu 5 jaar toen 2 maand lag in het zh met een heftige Rs virus. Zuurstof zonde hoge koorts alles er op en eraan. Nu na 4 jaar en een paar maanden verder gaan bij mij nog alle alarmbellen af bij elke hoestje snotterbelletje. Dus kan me er helemaal in verplaatsen. Het heelt niet alle wonden. Maar laat je er wel anders naar kijken.
Anoniem
Herkenbaar... mijn dochter 2x op de IC gehad door de griep. Als mn kinderen ziek zijn ben ik superalert... heb ook voor haar moeten vechten... ze doet t goed nu... maar er zit een kras op mn ziek
Anoniem
Ziel