Stilte voor de storm - operatie

Het is een tijdje stil geweest vanuit mijn kant. Het leven kabbelde voort, met mijn gezin op de voorgrond. We hebben herinneringen gemaakt en er staan heel leuke dingen op de planning. Eigenlijk gaat alles best goed. Toch is er dat onbestemde gevoel in mij. Het gevoel van een razendsnelle trein die maar blijft rijden. Gehaast als in een roes. Vlakke emoties. Waar dit door komt, ik weet het niet. Aan alles begin ik te twijfelen. Ik denk dat de operatie van Nilóu aanstaande vrijdag de ‘boosdoener’ is. Ondanks dat ik blij ben dat we eindelijk een datum hebben, zie ik er als een berg tegenop.

Eigenlijk zou de operatie 28 april zijn. Maar het ziekenhuis kon het niet plannen dus werd het 9 mei. Maar ook dat ging niet door. Dus nu 10 juni. Donderdag worden we gebeld hoe laat we waar aanwezig moeten zijn. Ze gaan haar lipje opnieuw sluiten en buisjes plaatsen. Maar.. Gisteren, uitgerekend 2 dagen voor de operatie, heeft ineens verhoging.. Het zal toch niet hè!! Wat een gedoe!

Gelukkig zakte de verhoging vandaag en werden we gebeld dat we ons morgen om 7.30 uur moeten melden voor de operatie. Ondanks dat het een relatief kleine operatie is, toch weer mega spannend.

Op m’n werk aangegeven dat ik even pas op de plaats moet doen. Mijn collega’s zijn echt de beste! Zo lief en zoveel begrip. Voorlopig is het even Nikita tijd. Maar eerst morgen maar ‘overleven’ en dan in een langzame vaart vooruit.

Duimen jullie mee dat de operatie doorgaat en goed verloopt?!